Eindelijk, na veel te lang komen de nieuwe avonturen; om te beginnen 5 dagen met Stef in Noorwegen op pad geweest.

17 juni was het zo ver. Na twee jaar onze plannen verzet te hebben door die pokke corona, is het ervan gekomen. Martine bracht ons weg naar Schiphol. Omdat we alleen handbagage hadden en al ingecheckt waren, zaten we een half uurtje na binnenkomst al vlakbij de gate aan een veel te dure taxvrije cappuccino. Wat nou chaos, wachtrijen en geannuleerde vluchten, als een soepele machine zoefden we overal doorheen.

Een snelle vlucht naar Oslo waar we maar eens beginnen met relaxen aan de haven, heerlijk weer, dus genieten. We slenteren wat door de stad en al lachend en jolig pratend komen we een apart standbeeld tegen; luid lachend en wijzend is het van “kijk wat een gek standbeeld met rare hoofden” en we zien de naam van het beeld: de pillar of shame. Dit blijkt een standbeeld voor een slachtpartij op het plein van de hemelse vrede in China te zijn, hoe gênant en ongepast….. we druipen rustig af, en de rest van de vakantie is The Pillar Of Shame ons motto voor alle gekke en gênante dingen die we meemaken. We kopen wat worstjes en groente en flansen een maaltijd in elkaar in het appartementje waar we voor 1 nachtje ingetrokken zijn.

18 juni vroeg op. We lopen naar het station, waar we volgens Google 7 minuten lopen vandaan zitten. We hebben ruim 25 minuten, dus ruim op tijd, denken we. Er zijn stukken van het looppad afgezet, dus we zijn al wat later bij het station. super groot station, en we kunnen aan deze kant geen ingang vinden. In alle stress is het rennen en zoeken naar de loopbrug die ons aan de andere kant kan brengen. Hijgend en zweten staan we net op tijd op het perron voor onze trein naar Myrdal. De Bergenbaan is zo’n beetje de mooiste treinrit ter wereld en we genieten van de uitzichten. In Myrdal stappen we uit en stappen op onze gehuurde fietsen om de afdaling te maken naar Flåm. Langs rivieren, 1000 watervallen, bossen, besneeuwde toppen. Door regen, hagel, zon en alles daartussenin sjezen we over de begravelde haarspeldbochten naar beneden. Modderig, nat en voldaan komen we beneden.

19 juni gaan we met een snelle boot het fjord op, onder de bezielende begeleiding van Markus. Hij vertelt ons alles over wat we tegenkomen; dorpjes, geiten, weer 1000 watervallen en legendes. De regen en de wind proberen ons onderkoeld te krijgen, maar gelukkig zitten we dik ingepakt in waterdichte pakken met muts en skibril op…. na 2,5 uur stappen we weer aan wal. Het weer klaart op, lopen nog een wandeling en gewapend met chips en bier genieten we van ons plekje op het balkon van ons hutje.

20 juni pakken we het mooiste deel van de treinrit: de Flåmbaan, met de trein het omgekeerde stuk van onze fietstocht van twee dagen terug. Met open mond zitten we te kijken naar de uitzichten die voorbij trekken. We proberen het te vangen in de foto’s, maar dat wil niet helemaal lukken. De rit gaat verder naar Bergen, waar we twee nachten in het überchique Bergen Bors hotel slapen. In onze outdoorkloffies gaan we over de rode loper naar binnen en checken in in onze fantastische kamer. Een riante fauteuil en een lekkere vensterbank met uitzicht over de haven worden onze favoriete plek.

We twijfelen of we gaan voor het 12 gangen diner in het michelinsterren restaurant van het hotel (€185pp, excl drank) maar uiteindelijk halen we onze maaltijd bij de supermarkt; de inmiddels vertrouwde zak chips en halve liters bier…. Pillar Of Shame waardig, maar daarom niet minder lekker.

De dag erna is het minder goed weer dus we stiefelen wat door de kleine straatjes rondom de haven, maken wat geinige foto’s met ijsberen, schapenvachten en vossenhuiden in de touristenwinkeltjes en sluiten de middag af met een maaltje verse vis op de vismarkt; de zalm en zeeduivel zijn nooit ergens zo lekker geweest als daar….

22 juni staan we op en slenteren we naar ons ontbijtbuffet. In de gigantisch mooie eetzaal met fresco’s en houtsnijwerk scharrelen we de heerlijkste gerechten bij elkaar. Na afloop nemen we innig afscheid van onze gastvrouw die denkt dat we uit Ierland komen, Joost mag weten waarom. We vertellen dat “we slept like oxes“ En vertrekken. Hopelijk houdt de grootgeneusde vriendelijk dame net zulke goede herinneringen over aan het gaykoppel uit Ierland als wij aan haar……