31 januari

Het eerste wat in me op kwam bij het wakker worden was: "vandaag gaan we!!" Snel laatste Hollandse boterhammetjes klaargemaakt, laatste vuilniszak in de container en gaan. Met de trein naar Schiphol. Daar op het gemakje fietsdozen gekocht en fietsen zo klein mogelijk gemaakt en in de dozen geschoven.

Hier hadden we onze eerste mazzel: omdat naast onze fietsen we bij elkaar maar 17 kilo bagage bij ons hebben, mogen de fietsen voor nop mee, zo steek die maar in je zak.

In de taxfree winkeltjes nog even een gratis lekker luchtje opdoen, je weet maar nooit naast wie je komt te zitten, en vervolgens boarden voor de vlucht naar Zürich. Na een uur vliegen staan we dan op Zwitserse bodem, om er anderhalf uur later weer af te zijn voor de vlucht naar Bangkok.

1 februari

Een klein beetje geslapen tijdens de korte nacht tegen de tijd in vliegen. Het diner was nog niet gezakt of het ontbijt werd al geserveerd. Om een uur of 10 landden we op Bangkok.

De fietsdozen zijn helemaal niet beschadigd, dus de fietsen ook niet, mooi. Boel in elkaar zetten en op de pedalen. In elk land is het weer een verrassing hoe ze met fietsers omgaan en waar we wel en niet mogen fietsen. Kortste weg voor de 32 kilometer naar het hotel is over de snelweg, dus proberen we eerst de snelweg. Dit gaat wonderbaarlijk goed, over een smalle vluchtstrook aan de kant van de driebaanssnelweg wel rijden de auto's aan onze kant juist erg hard...... zo kwamen we op het idee dat ze misschien wel links rijden in Thailand, en dat bleek dus inderdaad zo te zijn. Het is hier mogelijk om met de fiets de snelweg over te steken, gewoon hand uitsteken en gaan. Niemand reageert verbaasd of toetert en we krijgen zelfs voorrang van een politieauto.

Na een paar kilometer rijden we echt de drukte van de stad in, kriskrassen tussen de file door op een driebaansweg. Gewoon verstand op nul en achter de scootertjes aan. Ik denk dat een forse roker in Nederland meer zooi inademt dat een niet rokende fietser in Bangkok, maar fietsen door zo'n drukke stad blijft toch altijd wel een heerlijk gevoel geven.

Uiteindelijk hebben we ons hotelletje gevonden, een nette kamer met lekker bed, douche en airco; hier houden we het wel drie nachten uit.....

2 februari

De eerste echte hele vakantiedag. Ons hotelletje ligt in het deel van de stad aan de rivier waar veel dingen op loopafstand te bezoeken zijn, dat is dus wat we gaan doen.

Eerst op ons gemakje een beetje rondgeslenterd en genoten van de warmte, de geuren en de geluiden van een land waar we nog nooit geweest zijn. De mensen zijn hier, zoals je altijd hoort over Thailand, inderdaad supervriendelijk. Met het pontje wat de rivier op en neer gevaren en vervolgens Wat Pho bezocht. Dit is een indrukwekkend tempelcomplex met veel mooie gebouwen en vooral heel veel Buddha beelden, waaronder een immense liggende Buddha; 46 meter lang en 15 meter hoog. De gebouwen zijn met een ontzettende gedetailleerdheid gemaakt, echt letterlijk een monnikenwerk, maar ja, aan monniken hier ook geen gebrek, die gasten hebben toch tijd zat.

3 februari

Vandaag op weg naar het tweede hoogtepunt van Bangkok, het koninklijk paleis en bijbehorend gigantisch tempelcomplex. Stervensdruk en na een tijdje in de rij hebben staan te wachten hebben we de plannen omgegooid, we pakken de boot voor een tochtje over de rivier richting Chinatown. Hier hebben we een paar uur door de smalle straatjes geslenterd, tussen de gebakken eenden, stalletjes met gedroogde garnalen, kleurige speelgoedknuffels, versnellingsbakken en alles wat daartussen zit. Natuurlijk hebben we ook een bezoek gebracht aan de tempel van de gouden Buddha. Een jaar of 40 werd deze Buddha, die toen een stenen buitenkant had, weggetakeld naar een ander plek en viel hij uit de kraan. Opeens bleek de binnenkant massief goud te zijn. 5500 kilo goud, da's een leuke meevaller.... Nu staat hij dus in een gloednieuwe marmeren tempel en komen de inkomsten van toeristen en mensen die hun gave komen geven om een beetje geluk, genezing of wat dan ook af te kopen, ook binnengestroomd.

Na een bezoek aan restaurant de lange muur, waar we heerlijk eend hebben zitten knabbelen (we hebben na drie dagen straat-eten nog steeds geen buikpijn of andere gekke dingen, trouwens) hebben we de boot weer teruggenomen. Do as the locals do, blijven we toch het leukst vinden.

4 februari

Lekker vroeg op en om 7.15 op de pedalen. Eerst moesten we de stad weer uit, op dit tijdstip ging dat een stuk makkelijker dan heen de stad in. Vandaag heel de dag over een behoorlijk grote weg gefietst, veel verkeer, maar wel lekker tussen de mensen.

De eerste stop was voor een bakkie koffie, we sloegen de weg af op zoek naar een bak koffie en reden zo een woonwijk in. Uiteindelijk belandden we bij een kleine kapperszaak waar voor de voordeur een plaatje van een bak koffie stond. De ontzettend vriendelijk eigenaresse sprak geen woord Engels dus de zwarte koffie werd koffie met melk en een hoop suiker, het kwam uit een goed hart denken we dan maar.

Vervolgens reden we lang 1000 stalletjes waar kleine vissies te drogen lagen, net vers gevangen uit het kanaal, waar overigens de chemiefabriek vlak naast zn afval continue aan het lozen was. Ze kijken hier niet zo nauw.

Volgende stop was om te eten, we weten niet precies wat, maar het was heerlijk en pittig. Het zweet, wat door de inmiddels brandende zon en een graadje of 35 toch al begon te stromen, kwam door de pittige maaltijd werkelijk overal uit. Bij de volgende stop kwamen we terecht bij een fietsenwinkel waar we wat konden drinken en aan de praat raakten met twee Thaise fietsers, schept toch een band zo'n tweewieler.

Bij aankomst op de plaats van bestemming in Si Racha (althans de plek die de kaart op de iPhone aangaf, konden we geen hotel vinden. Op de naburige adressen (winkeltje en restaurantje) geprobeerd te vragen, maar ons Thais is nog niet zo heel goed, en hier spreken ze geen woord Engels.

Maar Annemarie wilde echt niet opgeven, zodat ze achterom de gebouwen op onderzoek ging en na een heel stel trappen, steegjes en doorgangen kwamen we achter boven de plek aan die aangegeven werd op de kaart, en zie daar: residence lemon tree!

Het personeel compleet verbaasd over ons bezoek, we waren vast een van de weinigen die het hier gevonden had. Wel een leuke plek trouwens. Na het zweet afgespoeld te hebben van de 125 kilometer onder de brandende zon, hebben we de stad verkend. Zo kwamen we in een soort sportpark terecht waar het stikte van de rennende, aerobic beoefenende, badmintonnende en op toestellen bewegende mensen. Jong en oud was aan het sporten, erg grappig om te zien.

Nu zijn we klaar om te gaan pitten, dus ik stop ermee.

5 februari

Na een snel ontbijt en een poging tot gesprek met de vrouw van het hotel zijn we snel vertrokken. Het idee is om vroeg kilometers te maken, voordat de zon ons wegschroeit. Gisteren toch hier en daar wat verbrand, er was blijkbaar niet overal zonnebrandcreme gekomen en onze huid heeft afgelopen tijd in Nederland weinig zon gezien. Dan verbranden ineens je handen en voorhoofd....

Om 11.15 hadden we het grootste deel van de rit erop zitten en hebben twee uurtjes een beetje rondgehangen en heerlijk gegeten in een restaurantje langs de weg om het heetste deel van de dag niet op de fiets te hoeven zitten.

Nu zijn we in Phe, een leuk, toeristisch stadje waarvan we morgen de boot nemen naar Ko Samet.

Gisteren had Annemarie trouwens nog de pech om haar achterhand lek te rijden. Wij dus gestopt, fiets afgeladen en op zn kop gezet. Komt er een heel vriendelijke man ons helpen met het plakken van de band. Tot groot ongenoegen van Anne zat deze man met zn vieze vette vingers aan het plakgedeelte van de plakker, dat heb ik zo niet geleerd van mijn vader!!!! Maar de band is gelukkig nog steeds hard, dus misschien waren zijn vingers toch niet zo vet....

Vanavond nog het jaarlijkse festival van Phe bezocht, samen met een paar duizend anderen. Verschillende muzikanten, een gigantische markt en allerlei kraampjes met eten, van gemarineerde eend, gebakken wormen, sprinkhanen, super grote garnalen, hele vissen in zoutkorst en een soort van geBBQde trilobieten waarvan we in Nederland aannemen dat ze 250 miljoen jaar geleden al uitgestorven waren. Erg bijzonder allemaal, en de afsluiting met een soort van nibbits uit de vloeibare helium was een waardig einde van de avond.