26 februari

Vandaag naar Kampot gefietst, onze volgende stop. Onderweg hebben we nog een peperfarm bezocht waar de wereldberoemde Kampot-peper geproduceerd wordt. Peperkorrels worden met de hand geplukt, gesorteerd en uitgezocht, heel arbeidsintensief werk, dus de peper is ook best duur, zeker voor Cambodjaanse begrippen.

Kampot is relaxed. Best veel toeristen, maar nog geen massale gebouwen. Er hangt vooral in het centrum een backpackerssfeertje. De stad ligt aan de rivier en langs de rivier zijn allerlei leuke restaurantjes. We hebben al meerdere mensen gesproken die er voor een dag of drie heen wilden en uiteindelijk al een week rondhangen.

27 februari

We zijn dus in het relaxte dorp Kampot.

We slapen bij hele lieve hosteleigenaars die ons komen verwennen met watermeloen, flesjes water, koffie en af en toe een gezellige babbel. Vandaag staat Bokor Hill station op het programma. Dit is een oud chill-oord van de Fransen, letterlijk want ze kwamen hier om te genieten van de koelte op ruim een kilometer boven zeeniveau. Dat betekent dus voor het eerst deze vakantie een noemenswaardige klim.

Oei, dat zijn we niet meer gewend, over een afstand van ong 30 kilometer 1200 hoogtemeters omhoog. Die pootjes krijgen op hun donder..... Bovenop staat het karkas van een, ooit prachtig, hotel. Zonder ramen en deuren ziet het er een beetje spookachtig uit. Er is een prachtig uitzicht over de omgeving.

Na even rondkijken volgt dan de fantastische afdaling. Volgas door de ruime bochten naar beneden zwieren, heerlijk! We hebben wel een goede maaltijd verdiend, vinden we, dus maar weer eens naar het "best in town" restaurant gegaan. Net op tijd om de happy-hour-cocktail mee te pakken. Best decadent, een beetje nippen aan een cocktail terwijl op de achtergrond langzaam de zon achter de horizon verdwijnt ;-)

28 februari

Vandaag heeft Annemarie op het programma om de ketting te wisselen en de fiets schoon te maken, want naast de binnenkant van onze arme longen, zit ook de fiets helemaal onder het rode stof. Verder niks, dus eerst maar eens ongegeneerd uitgeslapen tot kwart over zeven.

Daarna ons eerste ontbijtje in het guesthouse. Daar ontdekten we weer hoe ons denkkader bepaald wordt door de ervaringen die we hebben opgedaan. Er liggen bananen op een schaal die je mag pakken: kleine dikke gele en wat grotere dunne groene, welke zijn het lekkerst?

De kleine banaantjes zijn erg lekker, maar niet heel zoet. Dan proberen we de groene bananen en die blijken ineens heerlijk zacht en zoet te zijn! Voortdurend ontdekken we dat de dingen zoals we ze in Nederland gewend zijn echt niet overal zomaar toepasbaar zijn.

Vervolgens op stap voor ons tweede ontbijt in de stad. Onderuit gezakt om een lekkere stoel in een restaurantje wat eitjes, fruit, wentelteefjes en koffie naar binnen gewerkt.

1 maart

100 kilometer naar Sihanoukville, Otres Beach. Inderdaad, aan het strand.

Onderweg hebben we weer genoten van de vindingrijkheid van de mensen wat betreft vervoer. De bussen zijn hier minibusjes (soort Volkswagen Transporter, maar dan van Toyota en minstens 25 jaar oud) waar normaal gesproken al meestal een mannetje of 20 in gaat. "Dat moet efficiënter kunnen" heeft iemand bedacht, "we zetten de achterklep standaard open, lassen een soort rek achterop en er kunnen nog 5 man zitten, onder de openstaande klep".

Taxi's net zo, met klep open past er bijvoorbeeld best een motorfiets achterin.

Om een uurtje of 1 waren we op Otres Beach. Alles is hier nog heel primitief, maar er worden overal kleine hostelletjes en restaurantjes gebouwd. Daartussen dan nog de krotten van de locals. Er heerst hier een heel relaxte backpackerssfeer, niemand maakt zich druk.

2 maart

Een dag strandhoppen. Stukje fietsen, zwemmen, opdrogen, happie eten of drinken en door naar de volgende plek waar we weer opnieuw beginnen.

3 maart

En het is weer tijd om door te reizen. We beginnen langzaam weer in de buurt van Thailand te komen, hemelsbreed nog zo'n 150 kilometer. Als we alles over de weg doen, moeten we weer een stuk terug fietsen en dan is het ongeveer 3 dagen redelijk saai fietsen. We hebben dus een ander plan; we gaan proberen een vrachtbootje te regelen naar een eiland, koh sdach ongeveer 100 kilometer de goede richting op, dan daarvandaan vervoer naar vaste land regelen en dan het laatste stukkie fietsen. Op naar de haven van Sihanoukville dus.

Eerst zaten we met onze fietsen tussen de vrachtwagens op de containerterminal, dat was dus ff niet de bedoeling. Maar uiteindelijk, na veel vragen toch een bootje gevonden die de goede kant op zou gaan. Met handen en voeten communicerend met de kapitein van het houten scheepje van de meter of 15 lang, konden we een prijs afspreken die hij en wij acceptabel vonden en zijn we ingescheept. De komende 5 uur op volle zee, in een kleine houten boot, fietsen tussen de gasflessen en grote dozen met ijs. Aan boord, de kapitein, twee sjouwers en twee toeristen met een fiets.

De tocht was super, dit deel van Cambodja is nog niet erg ontwikkeld en een groot deel van de eilanden en vaste land waar we langs varen is bedekt met een dikke groene jungle, prachtig om te zien!

Uiteindelijk arriveerden we op het eiland. De mensen in het enige behoorlijke dorpje op het eiland (en het hele archipel van totaal 12 eilandjes, waarvan er maar twee bewoond zijn) leven van de visserij. Het eilandje meet ongeveer 2 kilometer bij 300 meter. We arriveren in de bedrijvigheid van een vissershaven, overal bootjes, netten en bakken waar de vis in bewaard wordt. Vervolgens fietsen we zachies de straat door waar alle mensen van het dorp aan wonen, kleine winkeltjes en huisjes, vooral veel kinderen (die allemaal willen laten horen dat ze Engels kunnen; "hello my name", "hello, where you go?", "hello mister")

We steken het eilandje over en vinden een guesthouse. Kleine hutjes op houten palen, boven het water van de Thaise golf. Nu ik dit schrijf hang ik in een hangmat, onder mij het gekabbel van de zee. Krabbetjes lopen over de rotsen. Gekleurde vissen zwemmen in het kristalheldere water.

4 maart

Vannacht redelijk geslapen, het was een beetje warm zonder fan of airco, maar het geklots van de golven onder ons hutje heeft ons uiteindelijk in slaap gezongen.

Na het ontbijt zijn we een beetje het eiland rondgeslenterd en uiteindelijk op een verlaten strandje terecht gekomen. Hier hebben we heerlijk gesnorkeld. Lekker zeg, een beetje dobberen tussen de vissen en het koraal.

Verder valt hier niet zoveel te, dus we kunnen lekker relaxen en een beetje een boekie lezen.

Ook zit er op dit eiland nog iets wat je in Nederland niet meer tegen zal komen; een ijsfabriek! De meeste mensen zullen bij ijsfabriek misschien denken aan Hertog ijs of cornetto's, maar hier maken ze gewoon blokken bevroren water. Deze worden in een soort van koelboxen van 80 bij 160 cm door het land vervoerd. De meeste mensen hebben hier geen koelkast, maar wel een grote koelbox waar kan een paar blokken ijs in gaan, zodat de biertjes lekker koud blijven. Zoals de goede kijker al in een eerder filmpje heeft gezien, zie je hier dus vaak mensen met blokken ijs slepen. De ijsboer bezorgt ze en met een cirkelzaag, handzaag, of bijl worden ze in stukken gezaagd of gehakt. Ook zie je hier een soort versnipperaars waarmee ze er gruis van maken voor de ijskoffie of bananenshakes.

Na opnieuw een heerlijk diner met natuurlijk vis, hebben we nog een rondje over het bewoonde deel van het eiland gedaan. Het is zaterdagavond: ook hier uitgaansavond. Eerst indrinken in de main street, waar we een heerlijke fruitshake ophebben en allerlei exotische vruchten waarvan we in Nederland het bestaan niet eens kunnen vermoeden. Daarna nog even een kijkje genomen in de discotheek: een hok van 4 bij 4 meter, kale muren en betonnen vloer. Aan het plafond een fancy draailamp die het geheel in bewegende gekleurde verlichting zet en langs 1 muur en stuk of 8 manshoge boxen die zorgen voor een oorverdovend lawaai. Het aantal bezoekers nog niet eens de helft van het aantal boxen wat er staat.....

5 maart

Vandaag komt aan ons verblijf op dit eilandje weer een einde. Nadat we de rekening opgemaakt hebben gekregen (€38,50 voor twee nachten verblijf, tweemaal diner inclusief drankjes en tweemaal een goed ontbijt voor twee personen!!!) heeft de eigenaar van het huisje de boottaxi voor ons geregeld naar het vaste land waar de nieuwe avonturen weer op de loer liggen.

Weer met beide benen op het vaste land, hadden we de beschikking over een gloed nieuwe vierbaanssnelweg, waar we over 55 kilometer misschien 5 auto's en 50 scootertjes tegen zijn gekomen.

De snelweg is aangelegd door een stel rijke chinezen, dwars door de jungle van het national park met het idee om in het gebied een resort te gaan bouwen en de boel te ontwikkelen.

We zien hier trouwens goed hoe de chinezen bezig zijn om elders in de wereld letterlijk aan de weg te timmeren (zoals we eerder ook al aan de andere kant van de wereld in Curacao zagen, en zoals ook op veel plekken in Afrika gebeurt) Terwijl Trump roept "America first" en de xenofobie Geert Wilders de meeste stemmen krijgt met zijn ideeën om als Nederland lekker op ons eigen veilige Nederlandse eilandje te gaan zitten, verschuift het centrum van de wereld van Europa en de USA naar China, India, Rusland en het midden oosten. (Trouwens voor degenen die dit interessante stof vinden, onlangs is op VPRO tegenlicht een, in mijn ogen, zeer bekijkenswaardige aflevering over dit onderwerp geweest, af en toe is de WIFI hier zo goed dat we uitzending gemist kunnen kijken......)