26 maart

Vandaag naar Bangkok, het einde van ons Thailand avontuur komt en dichtbij. Gewoon een dag fietsen, verder geen bijzonders.

27 maart

Vannacht heeft het geregend en tot een uur of tien vanmorgen bleef het regenen, asjemenou dat zijn we niet gewend. Nadat het droog werd, is Anne bij de fietsenmaker langsgegaan om de rem te laten fixen, wat helaas niet ging lukken. Omdat de techneut er vandaag niet was, konden ze helaas ook de remmen niet vervangen.

Ook zijn we op jacht geweest naar bubbeltjesplastic om de fiets in te pakken voor de vlucht naar Sri lanka, dat is gelukkig wel gelukt. Vanmiddag zijn we met de boot over de rivier op stap geweest, erg makkelijk en snel vervoermiddel door de stad. Ook is het mogelijk om met een longboat door de grachten te gaan, best spectaculair: met een rotvaart door de smalle grachten met het sterk vervuilde water. Gelukkig zitten er een soort plastic rolgordijnen aan de zijkant die je op kunt trekken als er een boot tegemoet komt. Zodoende krijg je in ieder geval niet dat ranzige water over je heen.

28 maart

Vanmorgen hebben we de boel ingepakt. Toen we de fietsen nog even een beetje afborstelden voor de reis naar Sri Lanka, ontdekte ik een gebroken spaak. Dat kon niet op een beter moment komen met een fietsenmaker op 75 meter afstand. Gelukkig hadden ze tijd en wij hebben de goede maat spaken bij ons, dus het was zo gepiept. Toen we in Chili een gebroken spaak hadden, zijn we een halve dag bezig geweest om de spaak te vervangen en het wiel opnieuw te richten. Die gasten van de fietsenshop en de benodigde ervaring zijn in een uurtje klaar.

Vervolgens zijn we naar een hotel naast het vliegveld gefietst. Omdat we om 5.25 am de vlucht hebben, kunnen we dan nog ff een tukkie doen en snachts naar het vliegveld fietsen.

29 maart

Om 1:30 gaat de wekker. Midden in de nacht rijden we over de grote weg naar het vliegveld. Her en der is er nog een karaokebar open waar drie laatste bezoekers lallend meezingen. Verder vrijwel geen mensen en verkeer, wel een gekke gewaarwording om zo samen snachts over de snelweg te fietsen.

Op het vliegveld de fietsen in bubbeltjesplastic verpakt en toen we daarmee klaar waren ging de incheckbalie open. Wij inchecken..... Niet dus.....

De fietsen moeten in karton verpakt worden (terwijl op de website stond dat doorzichtig plastic goed is). Ik word naar het postkantoorpunt gestuurd om de fietsen in karton te gaan inpakken. Gelukkig waren daar twee erg vriendelijke dames die met behulp van karton (vier opengeknipte dozen van de grootste maat per fiets), kilometers tape en van dat plastic band wat je ergens omheen kan doen en vastsmelten, de fietsen ingepakt hebben. Na 20 minuten dus weer inchecken. Niet dus.....

De dozen zijn te groot, je moet ze kleiner inpakken. Omdat we geen vouwfiets hebben, gaat dat niet lukken. Moeilijk, moeilijk en uiteindelijk ga ik samen met de dame van de incheckbalie op onderzoek uit of de fietsen met een cargo-vlucht meekunnen. Balie van de cargo dicht (het is 3:00 snachts). Wij met twee onhandige fietsdozen naar ander kant van luchthaven naar oversized luggage balie, ook dicht. Wij weer met die rotdozen op een kar, overal tussendoor manoeuvrerend naar de incheckbalie. Nee de dozen zijn echt te groot. Wij weer naar cargo-balie (intussen begin ik een beetje geïrriteerd te worden). Balie is open. Na drie keer de dozen opmeten en geklooi met een rekenmachine komt er een prijs van €350 per fiets uitrollen.... dacht het niet.

Wij weer zigzaggen (nog steeds met die veel te grote dozen op een karretje) naar incheckbalie. Fietsen kunnen zo niet mee, en wij gaan geen €700 betalen met het risico tijdens de terugreis dit weer te moeten doen. Irritatie stijgt en er borrelt een nieuwe optie op: fietsen laten staan op luchthaven, gaan backpacken in Sri Lanka en volgende maand de fietsen ophalen. Ik dus met de medewerkster naar de luggage-store balie, maar je raadt het al; dat kost ook weer een vermogen. Plus het feit dat we geen goede rugzak hebben en op de terugreis niet zoveel tijd bij overstap toch geen goede optie. Weer met dozen naar incheck balie en nogmaals moeilijk lopen doen, irritatie stijgt tot kookpunt zeker omdat we inmiddels tig keer hebben gevlogen met fietsen zonder problemen. Het personeel van de incheckbalie begint ook nerveus te worden, de tijd dringt, we moeten zo boarden. Het is nu een knoop doorhakken, wat gaan we doen?

Ze bekijken het maar, steek die boardingpassen maar in je hol. We grissen de paspoorten terug, pakken de fietsen weer uit en blijven wel in Thailand. Sri Lanka gaat niet door en Sri Lankan Airways staat voor eeuwig op onze zwarte lijst. We zetten de fietsen weer in elkaar en om 6:30 zitten we weer in ons hotel. 7:30 zitten we op de fiets, we gaan naar noord Thailand. Omdat 6 april ons visum verloopt, gaan we richting Laos en daarvandaan zien we wel wat op ons pad komt.

Om een uur of één zitten we in Ayutthaya, een gezellige stad met veel bezienswaardigheden. Hier vermaken we ons wel twee dagen.

30 maart

Vanmorgen hebben we een aantal tempels bekeken. De architectuur doet denken aan Ankor Wat, Cambodja. Best indrukwekkend om te zien. Gisterenavond hadden we al een glimp opgevangen (savond zijn de tempels verlicht) maar overdag ziet het er ook mooi uit. Nadat we van de plaatselijke specialiteit genoten hebben (een soort dunne pannenkoeken die je zelf moet vullen met een soort suikerspinslierten maar dan dikker), begon het zo warm te worden dat we voor een siësta naar de airco van ons hostel zijn gevlucht. In de moordende zon is het overdag echt niet te doen. Na een paar uur begon het iets af te koelen en zijn we weer op pad gegaan, naar Baan Hollanda. Dit is een soort informatiecentrum op de plaats waar ooit de Hollandse nederzetting was, tijdens de tijd van de VOC. In tegenstelling tot de meeste landen in de regio, is Thailand nooit gekoloniseerd geweest. Wel waren er veel handelaren en andere buitenlanders vanuit de hele rest van de wereld, maar de Thaise koning was en bleef de baas. De Hollanders hebben dus niet zomaar alles weg kunnen kapen, maar moesten echt met de Thaise koning en machthebbers onderhandelen.

In het informatiecentrum werden we ontvangen door een Thais vrouwtje die vol trots een beetje Nederlands sprak. Na de rondleiding natuurlijk aan de stroopwafel. Voor de frikadellen en kroketten, die ze ook hadden, was het alleen toch nog te warm.

Savonds zijn we aan boord geklommen van de nachttrein naar Nong Khai, vlakbij de grens met Laos. Omdat we de fietsen mee willen nemen, kunnen we alleen derde klas reizen, we zitten / hangen dus een uur of 10 tussen de dozen, zakken, pakken en vracht die mee gaat met de trein. Das niet echt optimaal slapen, maar gelukkig toch nog wel een paar uur kunnen tukken.

1 april

Om half negen zijn we in Nong Khai. Het eerste wat opvalt, is de aangename temperatuur. We waren Bangkok en Ayutthaya gewend waar het de laatste dagen tot een uur of half negen wel te doen was, maar daarna brandde de genadeloze zon met een moordende hitte tot een uur of half zes. Midden op de dag was het dik over de 40 graden.

Maar nu dus in Nong Khai een graadje of 30, gewoon koel. Eerst hebben we een soort beeldentuin bezocht waar een één of andere vage mysticus in de loop van 20 jaar een hele collectie gigantische Buddha en hindoe-beelden heeft gemaakt, sommige wel tot 40 meter hoog. Er hing een beetje Efteling-sfeertje en er waren eigenlijk alleen Thaise toeristen. Ook stond er nog een gebouw, waar de beste man lag begraven, rond zijn grafmonument groene knipperende kerstverlichting. Verder lagen er interessante voorwerpen van tijdens zijn leven; een tuinstoel, zijn zwembandjes, wat kleding, kinderfoto's en meer van zulke bijeengeraapte kitscherige rotzooi.

Het blijft ook fascinerend om te zien hoe de mensen hier vol eerbied op de knieën gaan voor een stel dode voorwerpen en beelden of voor een monnik hun offers komen brengen om vervolgens een soort van gezegend te worden. Door de bril van de ratio waarmee ik de wereld bekijk, voor mij zo totaal onbegrijpelijk, soms meelijwekkend of zelfs belachelijk, maar voor de mensen hier dagelijkse realiteit. Voor mij is dat toch wel de meest belangrijke les die ik heb geleerd tijdens het reizen: wat voor de één heel normaal en realistisch is, kan voor de ander complete flauwekul zijn en andersom. Maar dan nog: geef mij maar getallen, experimenten, maten, en gewichten, daaraan kunnen we tenminste meten en samen tot dezelfde uitkomst komen als je volgens dezelfde spelregels werkt.

Daarna naar de markt. We waren er om 18:00, dat is wel geinig want om 18:00 en om 8:00 klinkt er in openbare ruimten zoals de markt, het station, de busterminals e.d. ineens het volkslied (vanuit speakers die overal ophangen en die je tot dat moment nog helemaal niet hebt gezien). Ieder gaat of blijft stokstijf staan en als de tune afgelopen is, gaat iedereen weer door met waarmee hij of zij bezig was. Bij de volgende film zal ik het laten zien, want we hebben het sneaky kunnen filmen.