2 april

Vannacht heerlijk bijgeslapen en de gemiste uurtjes van de nachttrein weer ingehaald. We stappen op de fiets en tien minuten later staan we bij de immigration want we gaan Thailand verlaten. Stempels in de paspoorten en door. We fietsen over een lange brug over de Mekongrivier, die de grens is tussen Thailand en Laos. Er staan borden langs de weg, verboden te fietsen, maar die zien we gewoon maar niet, want er is geen andere route. Weer tien minuten later zitten we aan een soort van schoolbankjes onze visumformulieren voor Laos in te vullen. Twee loketjes verder en $72 armer, hebben we weer een mooi visumbriefje en een zwikkie stempels in ons paspoort.

We rijden Laos binnen (weer rechts rijden) en het valt meteen op dat het hier weer minder ontwikkeld is dan Thailand. Net zoals in Cambodja, roepen kinderen weer hallo en na twee kilometer komt de eerste brommer al weer naast Annemarie rijden om de gebruikelijke vragen "where you come from?" en "where you go?" te vragen.

Een kilometer of 15 verder rijden we Vientiane binnen, de eerste indruk is prima. Een gemoedelijke stad, vrij rustig maar dat zou ook nog kunnen komen omdat het zondag is. In het verleden hebben de Fransen het hier voor het zeggen gehad en dat zien we nu nog aan de vele bakkerijen / patisserieën / koffietentjes, die helaas vandaag voor een deel dicht zijn.

Nadat we ons backpackershostel hebben gevonden en de tassen afgegooid hebben, hebben we het informatiecentrum van COPE (cooperative orthotic & prosthetic enterprise) bezocht. Erg indrukwekkend. Deze organisatie runt instellingen (ziekenhuizen) die de mensen van Laos gratis (als er geen eigen geld beschikbaar is) voorzien van kunstledematen en revalidatie. De "klanten" zijn vooral slachtoffers van niet eerder geëxplodeerde klusterbommen uit de vietnamoorlog. Deze bommen werden hier gedropt door de Amerikanen omdat de aanvoerroute van de vietcong hier liep of ook omdat het soms niet lukte om de goede doelen in Vietnam te bombarderen en de vliegtuigen niet terug konden om te landen met de bommen, dus deze verschrikkelijke projectielen dan maar op Laos dumpten.

Een klusterbom bestaat uit honderden kleine bommetjes die een groot oppervlak kunnen bedekken. Een deel ontplofte niet meteen, dus die worden nu nog vaak gevonden. Kinderen zien de bommetjes ter grootte van een tennisbal liggen, spelen ermee en worden opgeblazen. Boeren die hun land willen bewerken stuiten erop en verliezen armen en benen. Huismoeders die vuur stoken om op te koken of afval te verbranden verliezen armen, benen of worden blind als het vuurtje toevallig boven zo'n tennisbal ligt.

De arme plattelandsbevolking van Laos heeft vaak de keuze: met gevaar voor ontploffende bommen hun, op zich vruchtbare, land bewerken of honger lijden. Laos is echt een bizar voorbeeld van wat gewone burgerbevolking te lijden kan hebben van agressie en oorlogen van machthebbers die alleen voor een bepaald idee een allesvernietigende oorlog voeren (Laos was tijdens het vietnamconflict zelf niet eens in oorlog).

3 april

Vandaag een record gefietst, 161 kilometer op de teller, dat schiet lekker op. We fietsen langs de Mekong naar het oosten, van Vientiane naar Pakxan. Mooie route, aan de ene kant de bergen, aan de andere kant de Mekong. Het is hier heerlijk weer, lekker koel (overdag een graadje of 30) vergeleken met de regio rond Bangkok, waar het echt niet te harden was. Fietsen gaat dus een stuk makkelijker en in plaats van een liter of 12 water per dag, drinken we ineens maar een liter of 6. (En in plaats van donkergele-oranje pis, pissen we weer gewoon lichtgeel ;-). )

Bij aankomst fietsen we naar het guesthouse wat Annemarie al van te voren gespot had op booking.com. Soms reserveren we, soms ook niet, we blijven graag flexibel, kunnen soms provisie voor booking.com uitsparen voor de eigenaar èn hollanders als we zijn, is het de moeite waard om niet te reserveren en te kijken wat voor prijs ze rekenen als je gewoon aan komt waaien, soms dus minder. Maar ditmaal hadden we een gehaaide vrouw die ineens een hogere prijs wilde. Ze had alleen ff geen rekening gehouden met Anne: voor dergelijke gevallen heeft ze een print-screentje paraat met de genoemde prijs op booking.com, helaas mevrouwtje....

Snel onder de douche gestapt en een restaurant uitgezocht om te eten. We krijgen een menu-kaart in het Engels. Voor ons natuurlijk heel makkelijk, maar voor de serveerster die geen Engels spreekt, laat staan leest, net zo onbegrijpelijk als de taal in Laos voor ons. Maar gelukkig toch weer gelukt iets te bestellen.

Vervolgens nog even langs de markt voor fruit. Fantastisch wat een rekenwonders die gasten zijn: we willen 1 appel, 1 peer en twee mandarijnen, al deze vruchten hebben een andere kiloprijs. De mensen hier kunnen door alles bij elkaar ineens op de weegschaal te gooien (die overigens minstens 100 jaar oud is) bepalen wat de prijs is, geniaal. Overigens gooien ze altijd alles op de weegschaal, ook als je een mango van 50 cent per stuk koopt, wordt hij (of zij) toch nog even op de weegschaal gegooid, meten is weten.....

4 april

Vanmorgen kostte het wat moeite om bij vertrek onze, licht vergeetachtige, gastvrouw te overtuigen dat we gisteren al afgerekend hadden, maar vervolgens konden we toch vertrekken. Vandaag bijna 100 km voor de boeg, het eerste stuk rijden we nog even een stukje om, langs de Mekong rivier. Super mooi rijden, maar wel onverhard over bobbels en kuilen, bij een tegenligger is het stofhappen, maar gelukkig is het niet zo druk.

Halverwege zijn we gestopt om effe een bord soep / fried rice naar binnen te werken en vervolgens nog een keertje om wat te drinken en een ijsje te doen om wat af te koelen.

De hele vakantie al treffen we langs de kant van de weg kraampjes. Vaak verkopen de mensen dan de plaatselijke specialiteit en dan ook bij alle kraampjes precies hetzelfde. Bijvoorbeeld 100 kraampjes met gedroogde vissies op een rij, tientallen kraampjes met kleefrijst verpakt in bamboe, 50 kraampjes met meloenen (allemaal op precies dezelfde manier opgestapeld enz. Vandaag reden we op een gegeven moment door de regio van de messen: tientallen kraampjes met exact hetzelfde aanbod van messen, machetes en spades. Een tijdje later reden we voorbij talloze kraampjes met pakketjes van bananenbladeren; meestal zit daar dan banaan of stickie rice of in ieder geval iets zoets in wat in bananenblad gekookt of op de bbq geweest is. Wij dus stoppen want we hadden wel trek in een zoete snack. Na het uitpellen van 5 lagen bananenblad bleef er een klein wit plakkerig hoopje over ter grootte van een klein lucifersdoosje. Nog steeds vol verwachting van een zoete hap steken we het witte hoopje in onze mond en blijkt het vis te zijn. Oei das we ff wennen, maar op zich toch ook wel weer lekker.

Tegen één uur rijden we Vieng Kham binnen, waar we vanavond slapen. Vandaag hebben we weer genoten van het fietsen, de natuur is hier schitterend, aan de ene kant de rivier en aan de andere kant de bergen en jungle. In de jungle leven nog wilde beren, tijgers, olifanten en wat minde spectaculaire dieren, maar de kans dat je die zo tegenkomt is nogal klein, dus we hebben ze dan ook nog niet gespot.

Nadat we tweemaal heerlijk zijn wezen dineren (eerst varken van het spit, maar omdat de porties niet zo groot waren zijn we een paar deuren verderop nog maar een keer wezen eten), ons bed weer opgezocht. Airco op 17 graden en slapen maar.

5 april

Vandaag één van de mooiste fietsdagen tot nu toe. We fietsen de Tha Khek loop, een ronde van ongeveer 400 kilometer door centraal Laos. Vandaag door prachtig bergachtig gebied, ontzettend mooie uitzichten over de kalksteenrotsen en jungle. Na ongeveer 80 kilometer en een korte en langere klim (en dus ook afdaling!) kwamen we in Kong Lor.

Smiddags hebben we hier een tocht door de Konglor Cave gemaakt. Dit is een 7 kilometer lange grot waar een rivier doorheen stroomt. Met een kleine houten kano met motortje zijn we voor ongeveer €13 meegenomen door onze bootman. Ruim een uur heen, waarbij we een deel moesten lopen en soms moesten helpen duwen en trekken aan de kano, omdat het te ondiep werd om te varen. De grot was deels verlicht, echt een schitterend indrukwekkende ervaring. Aan de andere kant van de berg kwamen we weer in het daglicht, hebben een colaatje gedaan en zijn weer terug gegaan.

Op de stukken dat we moesten lopen en klauteren konden we onze bootman (die twee koppen kleiner was dan ik en aan één kant een klompvoet had) maar nauwelijks bijhouden, hij vloog werkelijk over de rotsen en ongelijke paadjes, echt bizar, op zijn slippertjes met één voet die dus in een hele onhandige stand stond.

We slapen in een dorp bij het begin van de grot. Het dorp ligt aan een doodlopende weg van ongeveer 40 kilometer dus het is hier heerlijk rustig. Prachtige bergen om ons heen, rijstvelden en een paar kleine huisjes.

6 april

Bij een doodlopende weg moet je dus ook weer hetzelfde stuk terug, maar omdat het hier zo mooi is, geen straf. Vervolgens weer een pittige klim van ruim een uur en daarna een beetje op en neer. De route was weer genieten, dwars door met jungle begroeide bergen. Wel werd Annemarie nog bijna gebeten door een slang. Juist op het moment dat ze al fietsende een slok uit haar bidon nam, fietste ze vlak langs een slang die van schrik rechtop ging "staan", maar gelukkig bleef het bij dreigen.

Eindbestemming vandaag: Lak Sao, een dorpje op de kruising van wat wegen. We zitten op 25 kilometer van Vietnam. Toen we het dorp binnenreden kwamen we langs een zwembad, en deze was zowaar geopend, er kwam zelfs water van de glijbanen!! Meestal zijn dergelijke dingen óf gesloten, óf under construction, óf already finished. We namen dus onze kans waar, hebben de fietsen geparkeerd en zijn het water ingedoken. Vanuit de hoek van het zwembad klonk keiharde muziek en we waren, zoals gewoonlijk, vrijwel de enige bezoekers, maar dat maakte de verkoeling er niet minder lekker op.

Daarna hotelletje gezocht, gegeten en naar bed.

7 april

Goed geslapen ondanks het ontbreken van de airco. Ontbeten met een appel, peer, yoghurtje, cornflakes en koffie en op de fiets gestapt. We fietsen weer door de bergen, maar hier in de buurt is wel een hoop van de jungle gekapt, zonde, maar misschien zou ik wel hetzelfde doen als er verder niet zoveel werk is en je met het hout grof geld kan verdienen.... alle huisjes zijn hier dan ook voorzien van hardhouten kozijnen, deuren en vloeren.

Na ongeveer dertig kilometer komen we door een gebied wat deels onder water is gelopen omdat er verderop een stuwdam is gebouwd. Omdat de bergen / heuvels hier heel grillig gevormd zijn, is ook het meer heel grillig gevormd, met overal aftakkingen en eilandjes. Alle bomen die er stonden en nu met de wortels onder water staan, zijn doodgegaan en er staan dus duizenden kale stammen die boven het water uitsteken, een heel surreëel gezicht.

Na 50 kilometer een happie gegeten en weer 50 kilometer verderop zagen we zowaar weer een geopend zwembad met glijbanen. Naast het waterpark staan een soort bungalowtjes waarvan we er eentje kunnen huren voor €11. We hoeven ons niet lang te bedenken: ik zeg doen! Tien minuten later liggen we in het bad. Om de mensen niet teveel te shockeren gaat Annemarie met shirt en korte broek aan zwemmen, er zitten hier alleen maar locals, die allemaal met kleding aan het water ingaan. Twee van die gebruinde blanken zijn al een attractie, een bikini is dan echt te veel van het goede.

Er wordt hier door groepjes mannen / jongens behoorlijk wat bier genuttigd en er staan overal lege flessen op tafeltjes (van die lekkere grote, 640ml), maar ondanks de grote hoeveelheden bier is er niemand irritant of met een grote smoel (al kan dat ook zo lijken omdat de muziek keihard staat). Op het moment dat ik net de glijbaan af wil gaan, wordt ik aangeschoten door een stel van die jongens en even later staat we te proosten met een heerlijk glas koud Beerlao, heerlijk bier overigens....

We gebruiken voor de navigatie vaak de app maps.me. Dit is een gratis soort van Google Maps waar je makkelijk kaarten kan laden en offline gebruiken (wat op zich met googlemaps ook wel kan maar sommige regio's zijn niet te downloaden). Op maps.me staan ook veel guesthouses, restaurantjes en bezienswaardigheden genoemd, hierop zoeken we meestal naar eetgelegenheden. Vandaag pakte dat super uit, in het kleine dorp waar we zitten, hebben we zo dus een lekker plekkie gevonden met zeer goed eten.

Daarna lekker slapen, maar voordat dat ging lukken hebben we eerst van huisje gewisseld omdat de fan van de airco het niet deed, zonder airco gaat slapen hier erg moeizaam.

8 april

Vandaag fietsen we het laatste stukje van de Tha Khek loop, weer een erg mooi stuk, door de bergen. Een makkelijke etappe, 60 kilometer. Vandaag hebben we ons getrakteerd op een goed hotel. Het hotel is een omgebouwde Frans-koloniale villa. We hebben een heel mooie kamer met heerlijke stortdouche, echt heerlijk na een aantal nachten lowbudget verblijven.

Ik weet nu echt zeker, er zijn twee opties:

1. Mijn volgende auto wordt een Tesla model 3 (of als ik ineens een zak met geld krijg een model S). Een ontzettend mooie auto (= mijn mening, smaken verschillen). Niet schadelijk voor het milieu. Gratis rijden (nadat je de auto hebt gekocht natuurlijk). Sinds het lezen van het boek "Elon Musk" (bedankt voor de tip, Jaap. Evenals het boek "Sapiens" wat je adviseerde een lezenswaardig boek!) ben ik fan van deze visionair.

2. Mijn volgende auto wordt een Toyota Hilux 3.0 TD 4x4. Eveneens een fantastische bak om te zien. Funest voor het milieu. Kost een vermogen om in te rijden. BPM voor zo'n apparaat is verdorie meer dan de netto cataloguswaarde. Bruut apparaat en zo denken ze er hier ook over, van elke twee auto's is er ééntje een Hilux. WWWRRRRRRR!!!!!