9 april

Om tijd te winnen, want we willen nog zoveel zien hier, hebben we besloten om een stuk met de bus te doen. In plaats van vier dagen fietsen, leggen we de bijna 400 kilometer tot Pakse dus af met openbaar vervoer.

Na een heerlijk ontbijt hebben we afscheid genomen van onze villa. We sjezen naar het busstation waar ze net bezig zijn om de local bus naar Pakse gereed te maken voor vertrek. Allerlei spullen en natuurlijk mensen worden ingeladen. Er is een groot vak onderin de bus waar onze fietsen gewoon kunnen staan, das mooi, want als ze op elkaar gegooid worden, is de kans op schade groter. Voor de zekerheid nemen we een trui mee aan boord. Het zou niet de eerste keer zijn dat we overvallen worden door een airco op standje vriezen. Niets bleek echter minder waar te zijn.

Er is airco aan boord, maar deze heeft bij lange na niet voldoende porrie om de boel koel te krijgen. Bij vertrek zat de bus al vrij vol, maar onderweg blijven er maar meer en meer mensen instappen. Krukjes worden aangerukt om mensen te laten zitten in het gangpad. Na verloop van tijd is er geen plek meer voor krukjes en staan de mensen. Naarmate de reis vordert stijgt de temperatuur in de bus tot gruwelijke hoogten en breekt het zweet ons uit.

De reis duurt 7 uur. Tweemaal stoppen we langs de kant van de weg op een verlaten plek. Mensen stappen uit en gaan langs de kant van de weg piesen. Tweemaal stoppen we even op een busstation en de bus wordt direct besprongen en belegerd door verkoopsters met zakjes plakrijst, flesjes water, mango's, geBBQde platgeslagen halve kippen en spiesjes waarvan onduidelijk is welk beest en welk onderdeel van het beest het is geweest. We kopen iets waarvan het lijkt alsof het kleine ronde broodjes zijn, maar na de eerste hap blijken het een soort smakeloze vruchten te zijn, geen succes.

Meer dood dan levend kruipen we na 7 uur uit de oven, gelukkig kunnen we onze fiets weer op. We zoeken een guesthouse in Pakse. Bij binnenkomst lijkt er niemand te zijn, dus we roepen "sabaidee!!!" Er reageert niemand, maar als we over de balie kijken, ligt de receptioniste lekker te slapen en met veel moeite kunnen we haar wekken. Slaapdronken schrijft ze ons in en krijgen we de sleutel. Heerlijk, we kunnen douchen!!!

10 april

Net zoals eerder bij Tha Khek, is het hier ook weer mogelijk om een loop te fietsen, de Pakseloop. Ditmaal is de ronde ongeveer 400 kilometer en loopt oa over het Bolavenplateau. Vandaag staat de eerste etappe op het programma.

We hebben meerdere klimmen, waarvan de eerste een metertje of 300 omhoog over 20 kilometer, dus dat is niet zo steil. Daarna gaan we weer een meter of 200 naar beneden, een lekkere afdaling die we halverwege hebben gestopt voor een bak koffie (in deze regio wordt koffie verbouwd, dus dat was een goede bak koffie van versgebrande bonen). Daarna begonnen we weer te klimmen, we moesten weer een meter of 500 omhoog en inmiddels begon de zon weer behoorlijk te branden, dus het zweet gutste uit alle holtes en poriën. Halverwege kwamen we nog een Engelse fietser tegen. We stapten af voor een babbel en hij bleek al tweeënhalf jaar aan het fietsen te zijn en had bovenbenen als boomstammen. Zijn idee was, als het geld het toeliet, om nog tweeënhalf jaar door te gaan.

De volgende stop was bij een klein restaurantje. Hier hebben we allebei een grote bak noedelsoep op. Overal is dat hier te verkrijgen: een kom van een liter of twee, een berg noedels erin, dungesneden rundvleesstukjes, ballen waarvan we nog niet hebben kunnen achterhalen waarvan ze gemaakt zijn (een beetje de textuur van een frikandel), taugé en nog wat andere groenten. Bij de kom krijg je dan een bakje met kruiden (munt en Thaise basilicum) en soms rauwe boontjes en sla, deze kan je naar believen toevoegen. Verder staat er natuurlijk peperpuree, suiker, zout, ketchup, chilisaus enz. Inmiddels zijn we de pit gaan waarderen, dus mikken we er in ieder geval wat peperpuree doorheen. We blussen af met water (meestal staat er water en glazen en mag je jezelf bedienen, dus na het zweten is het dan goed vocht aanvullen).

Eindbestemming Tad Lo, een dorp wat zijn bestaan te danken heeft aan de watervallen die er naast liggen, jawel, de watervallen van Tad Lo. We hebben even genoten van een bad in de watervallen en hebben daarna onszelf de maaltijd in een naburig restaurantje goed laten smaken. Vannacht slapen we in een soort hutje op palen, basic maar leuk. We zetten de ventilator aan, kruipen onder de klamboe en slapen heerlijk een uurtje of 9 achter elkaar.

11 april

Vandaag hebben we onszelf een rustdag gegeven en willen de watervallen nogmaals bezoeken. Eerst een goed ontbijt naar binnen gewerkt in een piepklein restaurantje waar de meest opvallende bewoonsters een grote zeug met big waren. De beesten liepen vrolijk al knorrend door de keuken en langs en onder de tafeltjes. Verder liepen er twee kleine poesjes die met hun nagels geen goed deden aan de opblaasbandjes en -beesten die overal door de winkel verspreid lagen (en te koop waren om mee in de poelen bij de watervallen te spelen).

Vervolgens dus naar de watervallen. Er zijn meerdere "verdiepingen" en vandaag gaan we een verdieping hoger, een halve kilometer verderop vergeleken met waar we gisteren waren. Hier stort het water zich een meter of 15 naar beneden en zijn er veel plekken om te zitten, hangen, relaxen, zwemmen, je haren of kleren te wassen of van de waterval af te springen. Het wassen hebben we overgeslagen en het laatste laten we aan de locale jeugd over, maar aan de rest hebben we lekker meegedaan.

Alle dieren doen trouwens gewoon gezellig mee met het leven in het dorp, dus als je aan het zwemmen bent in de rivier, kan je zomaar ineens oog in oog staan met een waterbuffel of olifant.

's Middags hebben we een beetje op het balkon in de hangmat gehangen, geen stress. Wat internetten, inspiratie opdoen voor de volgende reis, Noordkaap op de fiets, Italië / Kroatië, of toch de Pamir Highway?

Tijdens onze eerste lange reis, drie maanden midden Amerika, zaten we om de paar dagen een paar uur in een internetcafe onszelf te kastijden met een veel te trage computer. Mailen, foto's op CD branden, en meer van dergelijke ouderwetse dingen. Tijdens de reis nu hebben we misschien tweemaal ergens geslapen zonder WIFI, verder vrijwel altijd gratis een snelle verbinding, meestal zelfs zo snel om uitzending gemist of zelfs Netflix aan te kunnen. Filmpjes op de IPad maken en bewerken en foto's in de cloud, gemak dient de mens.

12 april

Volgende etappe in de Pakseloop. Eindbestemming de Fane watervallen. We wilden graag zo vroeg mogelijk op de fiets zitten in verband met de warmte, dus om half zeven zaten we in het restaurantje om de hoek te ontbijten. Na de benodigde calorieën naar binnen gewerkt te hebben voor de eerste paar uur vertrokken we. Eerst naar Thateng, afstand 25 kilometer en 500 hoogtemeter omhoog, was wel zweten, maar hoe hoger we kwamen hoe koeler het werd. In Thateng een maaltijd naar binnen gestouwd en door. Weer 500 hoogtemeters omhoog om uiteindelijk op ongeveer 1300 meter boven zeeniveau uit te komen.

De route is mooi, we fietsen door koffieplantages, jungle en leuke dorpen. Overmorgen is het nieuwjaar, de mensen hebben dan vakantie en nu zijn al veel mensen vrij en kinderen hoeven niet naar school. Overal hangt echt een relaxte vakantiesfeer. Het is traditie om rond nieuwjaar watergevechten te doen, en we zijn onderweg meerdere keren door waterpistolen belaagd en met bakken water bekogeld. Dolle pret natuurlijk voor de kinderen en voor ons ook wel aangenaam omdat het lekker afkoelde.

Vandaag hebben we drie watervallen bezocht; Tad Yuang, Tad Champy en Tad Fane. Fantastische setting allemaal, omringd door jungle en dan ineens een waterval die met donderend geraas tientallen meters en bij Tad Fane zelfs 120 meter naar beneden stort.

Bij de tweede waterval moesten we even geduld hebben om de boel op de foto te krijgen want het uitkijkplatformpje was bezet door twee homosexuele dames (waar ik overigens niks op tegen heb) die uitgebreid elkaars puistjes uit stonden te knijpen (wat ik dan wel weer meer iets vind om binnenshuis te doen en niet op een uitkijkplatform bij een waterval)

We slapen in een simpel guesthouse. Bij aankomst was het een beetje onduidelijk wie er de baas was. Ik dacht dat de wild gebarende, loensende man, waarmee nauwelijks te communiceren was (maar dat is hier meer regel dan uitzondering) de eigenaar was. Dit bleek echter de metiele zoon van de eigenaresse van het guesthouse, dus zij griste snel het betaalde geld uit de handen van haar zoon. Toen we later rustig aan een biertje zaten, kwam de flapdrol nog stukjes karton verkopen en ons een hand geven, maar die hebben we vriendelijk geweigerd. Dat was maar goed ook want na het niet-handenschudden haalde hij zijn toedeledokie uit zijn broek en begon voor onze neus te staan pissen, waarna hij, voordat de boel goed en wel uitgedruppeld was, de zaak weer opborg achter zijn gulp. Wij blij dat we die handshake geweigerd hadden.

Vanavond hebben we in het restaurant van het Tad Fane resort zitten eten met uitzicht op de watervallen, heerlijk eten op een schitterende locatie.

13 april

Heerlijk op de fiets stappen met 1100 hoogtemeters op de teller en weten dat we naar 150 gaan. We gaan weer van het Bolavenplateau af, de eerste 45 kilometer van vandaag gaan geleidelijk naar beneden, dus dat was nauwelijks trappen. Dat is iets wat we in Nederland echt niet kennen; stel je voor dat je vanuit Papendrecht zonder te hoeven trappen zo naar Den Haag kan fietsen, zou wel geinig zijn.

Zodoende stonden we om 8 uur al in Pakse, waar we vier dagen daarvoor begonnen zijn. Vervolgens zijn we na een goed ontbijt doorgegaan naar Champassak, een leuk dorp aan de Mekong. We hebben na wat zoeken het Guesthouse gevonden en ons geïnstalleerd in een kamer waar we de airco alleen kunnen gebruiken als we niet de lampen aan hebben en de ventilator, anders slaat de zekering eruit. Gelukkig zijn we inmiddels bedreven in het opsporen van de schakelaars en de meterkasten in Guesthouses, het gebeurt regelmatig dat we ergens ineens in het donker zitten, maar meestal is dit dus zelf op te lossen door op zoek te gaan naar de aardlekschakelaar en deze om te zetten. Regelmatig is de boosdoener de elektrische verwarmer van het douchewater, hiervoor zit de schakelaar vaak in de douche, op een plek waar hij lekker nat kan worden....

Vanavond zijn we beland in een restaurantje van een eigenaar die erg goed Engels sprak, hij adviseerde ons om morgen naar de dorpstempel te gaan voor de festiviteiten ivm de nieuwjaarsviering. Ben benieuwd...

14 april

Zoals gewoonlijk weer om een uur of zes wakker, lekker vroeg. We zijn wezen ontbijten bij dezelfde aardige vent waar we gisteren gegeten hebben en daarna naar Wat Phu, oude tempelruines gefietst 10 kilometer verderop. De tempel was tegen de bergen aangebouwd, op een prachtige plek. Nadat we een paar uur hebben rondgelopen en genoten hebben van de omgeving en het uitzicht zijn we weer terug gefietst.

Onderweg stonden er meerder keren groepjes kinderen klaar met bakken water en waterpistolen om iedereen die voorbijkwam nat te spuiten. We kwamen dus doorweekt terug in het dorp, maar met een brandende zon en een graadje of 40 was dat geen straf.

Vanmiddag lekker geluierd en een boek gelezen, totdat ineens het weer omsloeg. Vanuit het niets ging het ineens hard waaien en de bladeren vlogen om onze oren. De grote veranda waar we op zaten heeft gelukkig stevige bamboe rolluiken dus die werden maar uitgeklapt om de meeste rommel en wind buiten te houden.

Het nieuwjaarsfeest barst ook, net als het weer, in alle hevigheid los. Waar wij aan de oliebollen zitten en vuurwerk afsteken, gaat het hier als volgt:

Benodigdheden: Toyota Hilux, ton met water, waterpistolen, bakjes, kinderen, stoel, oma / schoonmoeder, bloemen, voor ieder familielid eenzelfde T-shirt en grote hoeveelheden BeerLao.

Werkwijze: drink eerst een BeerLao, rijd je Toyota Hilux Pick-up (3 liter TD, ik wil ook zo'n ding) voor, zet er een grote ton gevuld met water in. Drink een BeerLao. Zet een stoel in de laadbak. Zet je schoonmoeder / oma met een bloemenkrans om haar nek op de stoel in de laadbak. Prop de rest van de laadbak vol met kinderen met waterpistolen en bakjes om met water te kunnen gooien. Drink nog een BeerLao. Kruip achter het stuur en zet de radio keihard aan. Rijd de straat op en neer terwijl de kinderen iedereen op straat loopt, rijdt (of fietst!) natgooien.

15 april

Voor zonsopgang uit bed, voor 6 uur op de fiets. Eerste obstakel is de Mekong die we over moeten. We volgen de borden "ferry", maar de gloednieuwe chique bordjes die hier overal staan om alles perfect aan te geven zijn duidelijk uit een ander potje bekostigd dan de "ferry" zelf. Deze bestaat uit twee kano's met daarop wat planken overdwars waar we de fietsen op kunnen zetten tegen een soort houten hekje. Omdat we zo vroeg zijn, moet eerst de bootman nog even gecharterd worden, maar dat is gelukkig snel gebeurd. We waden door het water om onze fietsen aan boord te krijgen en pruttelen naar de andere kant.

Aan de overkant eerst maar een bord noedelsoep naar binnen gewerkt voor de benodigde brandstof en door: 123 kilometer naar de boot naar Don Det.

Inmiddels zitten we op Don Det, één van de 4000 eilanden in de Mekong, vlak bij de grens met Cambodja, het zuidelijkste puntje van Loas. De gigantische rivier is hier een kilometer of vijf breed en vertakt hier in een netwerk wan stroompjes, stromen en eilandjes. Grotendeels begroeid met jungle en sommigen bewoond. Don Det is echt een héél relaxed eiland, er hangt hier een behoorlijke hippie sfeer. Overal guesthouses en kleine restaurantjes, bijna altijd met groot terras aan de rivier met lage tafels, ligbedden en hangmatten, waar je dus heerlijk kan luieren en eten. Dus de komende dagen is ons programma: luieren en eten....

16 april

.... en weer nieuwjaar vieren. Vanmorgen in het restaurant bij "mama" werden we verwelkomd met talkpoeder en lippenstift op onze gezichten. Van oma kregen we geluksarmbandjes om. Iedereen hier loopt met een wit met rood gezicht. Ook gaat het bier drinken onverminderd door. Bij elk huisje staan inmiddels minstens tien lege kratten, maar de sfeer is en blijft vooralsnog relaxed en gezellig.

Na onze nieuwjaarsdoop hebben we een rondje eiland gefietst om een beetje de boel te verkennen.