7 juni

Vandaag lekker relaxed gedaan, de stad in geweest, ff geinternet en smiddags naar het strand. Vanavond hebben we heerlijk Indiaas zitten eten en hebben we tijdens het eten besloten dat de volgende reis naar India gaat.

8 juni

Weer heerlijk geslapen en vanmorgen scheen de zon zowaar. We zijn dus op de fiets gestapt naar Sagres. Daar aangekomen hebben we een doos aardbeien en broodjes gekocht bij wijze van lunch en zijn naar de camping gefietst. Om een uur of half twee hadden we de tent staan en de aardbeien naar binnen gewerkt.

Vervolgens zijn we naar Cabo São Vicente gefietst, de meest zuid-westelijke punt van Europa. Ik weet niet wat het is, maar wij hebben iets met gek weer op vakantie: het waait altijd op deze kliffen, hoog uittorenend boven de atlantische oceaan, maar als wij er zijn, staat er geen zuchtje wind. Normaal gesproken staat er in Portugal een Noordwesten wind, maar die hebben we de eerste twee weken niet gevoeld; totdat we op onze meest zuidoostelijke punt waren beland, aan de kust naast Spanje, heeft de wind niet uit noordwest gewaaid, maar daarna natuurlijk wel, hebben wij weer. Verder hebben we perfect fietsweer, maar niet echt Portugees; elke dag deels bewolkt en we zijn nog niet boven de 25 graden geweest, terwijl in Nederland de mussen dood van het dak vallen.

Bijna net zo vreemd als de regen in La Leona, Argentinië waar het al maanden niet geregend heeft, regen in Eilat, waar het nooit regende in de tijd dat wij er waren en - echt waar - regen in de Atacama Desert, Chili, zo ongeveer de droogste plaats op aarde.

Om ons ijzergehalte wat op te krikken hebben we ‘s avonds een maaltje tagliatelle met spinazie, roomkaas, cherrytomaatjes en zalm gemaakt op ons éénpittertje, plastic beker met wijn erbij en het is weer helemaal goed.

9 juni

Vanmorgen begon het ineens te regenen toen we de spullen aan het pakken waren. We hebben na de bui nog een halfuurtje gewacht tot de tent bijna droog was en zijn vertrokken. Het eerste halfuur door de miezerregen. Na verloop van tijd werd het wat lichter en in Aljezur was het aardig weer. Naar het noorden, door natuurpark, met de wind in de rug (wat dus nooit voorkomt....).

Vervolgens brak het helemaal open en kregen we de rest van de dag een stralend blauwe lucht. We hebben onze tent opgezet in Odeceixe, op een mooie camping en hebben de middag lekker luierend aan de rand van het zwembad doorgebracht.

‘s Avonds zijn we nog naar het gezellige dorp gefietst om te eten, een bord garnalencurry en een zeebaars van de BBQ, smullen! Daarna waren we nog net op tijd om de zon in de zee te zien zakken

10 juni

Nadat we ontbeten hadden en opgestapt waren, kwamen we al snel in een soort run-bike-skeeler evenement terecht. De route die wij fietsten, deden de deelnemers ook, maar dan tegengesteld, dus we kwamen steeds lopers, fietsers en skeelerers tegen die ons tegemoet kwamen.

Via Zambujeira do mar, een super leuk dorp, waar we de koffie getest hebben, voerde de route ons vandaag naar Vila Nova de Milfontes ook een super leuk dorp met witgeschilderde huisjes aan de monding van een rivier in de zee. We vielen met ons neus in de boter, want er was een soort van markt van kraampjes met producten en toeristische dingen uit de omgeving. Optredens van de plaatselijke dansclubs werden afgewisseld met live cooking, waar we een heerlijk maaltje inktvis-courgette-ananas-aardappelchips konden meepikken.

Nadat we onze bruine laag wat op peil hebben gebracht in de zon op het strand, zijn we naar de camping gegaan, ff douchen en een meloen naar binnen werken. ‘s Avonds hebben we het nachtleven getest dmv een bak koffie en een glas rode wijn en om een uurtje of negen was alles wel zo’n beetje mooi geweest voor vandaag

11 juni

Het eerste stukje voor vandaag is een pis-stukje van 12 km tot Porto Covo; half uurtje trappen, dachten we. maps.me gaf een mooie binnendoorroute, helaas bleek een deel daarvan door rul zand. Fietsen niet mogelijk. Wij dus de fietsen voortduwen door het zand, zowel voor ons humeur als voor onze fietsen niet goed.

Uiteindelijk kwamen we toch in het dorp aan; weer een erg gezellig dorpje, wat ons deed denken aan de koloniale dorpen die we in bijvoorbeeld Colombia en Guatemala hebben gezien, maar dat is natuurlijk niet zo vreemd, deze dorpen zijn immers ook door die rakkers van het Iberisch schiereiland gesticht.

Vervolgens door naar Sines waar we bij het kasteel met uitzicht over de baai onze boterhammen opgepeuzeld hebben en nu hebben we zojuist ons kostje gekookt en opgegeten op de camping in Santo André. Ons toetje van aardbeien was inmiddels aardbeienmousse na 6 km fietsen over hobbels, maar smaakte er niet minder om.

In Villa Nova de Santo André is er trouwens - waarschijnlijk op kosten van de EU - een potje aangesproken om fietspaden te maken. Overal lopen de fietspaden, kriskras door heel het dorp. Alleen jammer dat ze allemaal, net zoals de stoepen, verhoogd zijn, zodat je bij elke kruising stoep op- stoep af moet, waardoor we na 200 meter fietspad het zo zat zijn dat we gewoon op de weg zijn gaan fietsen. Typisch gevalletje van iemand die iets verzonnen heeft, maar waarschijnlijk zelf nog nooit op een fiets gezeten heeft.

12 juni

En vandaag fietsen we weer verder, naar de ferry in Troia die ons naar Setúbal moet brengen. We kunnen het gelukkig nog; 57 kilometer tegenwind beuken zonder te stoppen op een ontbijtje als brandstof. We fietsen hier normaal alleen goed overzienbare stukjes, want meestal komt er snel een leuk koffietentje voorbij. Vandaag was de route een beetje saai, door een soort duingebied, verstand op nul en rijden met het spul.

In Troia aangekomen, een high society plaats waar de rijken een appartementje hebben en de zeilboten liggen, maar waar de sfeer van een oude binnenstad ver te zoeken is, moesten we een half uurtje wachten op de Ferry. Helaas mochten onze fietsen niet mee en moesten we maar een andere ferry, weer een kilometer of 6 terug, maar daarheen hadden we de wind in de rug.

Setúbal is een havenstad met volop bedrijvigheid en wel een leuk centrum. Na ff rondkijken zijn we naar de camping gegaan een kilometer of 15 verderop. Kleine simpele terrascamping, waar de baas nog meeloopt en een plekje wijst. Als we hem nodig hadden konden we gewoon ff “tringtring” doen. Bij de camping zat een provisorisch restaurantje waar een oud mannetje met baret op z’n kop, met de beperkte middelen die hij had een heerlijk maaltje friet, vlees en ei voor ons neus zette. Het bijkomende brood hebben we ingepakt in een servet en in onze tas gedaan, omdat we verzuimd hebben brood voor ontbijt te kopen en de volgende supermarkt 3 km steil onverhard omhoog is.

13 juni

Een volle 17 kilometer voor de boeg naar Sesimbra, een erg leuk stadje aan een baai met mooi strand, hier komen we de dag wel door. Bij aankomst eerst maar ns een koppie soep en vervolgens naar de camping; voor nog geen €10 staan we daar op een prachtig plekkie, met uitzicht over de baai. Snel tent opzetten en naar het strand.

Echt vakantie hier; veel locals, relaxte sfeer, en natuurlijk vis; we hebben s avonds zalm, snakefish, zeebaars en dorade gegeten, heerlijk!

14 juni

Naar de ferry naar Lissabon gefietst en lekker door de stad geslenterd, s avonds in Barrio alto rondgehangen voor een happie en een drankie.

15 juni

Vandaag zijn we met de trein naar Sintra geweest; een plaatsje wat zo uit een sprookjesboek lijkt te komen. Sintra ligt een meter of 500 boven Lissabon en helaas lag het vandaag in de mist en wolken zodat het koud was maar wel een mysterieuze uitstraling had.

We hebben het palacio de pena bezocht en natuurlijk veel van de zoete locale lekkernijen geproefd.

Vervolgens weer naar Lissabon om een beetje op te warmen en voetbal te kijken op een gezellig plein tussen de bloedfanatieke Portugezen.

Portugal

Van verschillende mensen kreeg ik te horen dat er nog veel armoede is in Portugal, maar op zich hebben we daar niet zo veel van gemerkt. Misschien is de crisis over en hebben de mensen weer wat geld, of hebben we inmiddels zoveel echte armoede gezien dat we dit niet bestempelen als armoede.

In het binnenland prachtige stadjes met middeleeuws centrum met een kasteel, met mooiste plekken Évora, Mertola en Beja, maar ook de rest was de moeite van een bezoek waard. Lekker simpel, goedkoop en niet zo veel toeristen.

Aan de zuidkust de toeristen met bijbehorende geneugten van lekker eten, overschot aan supermarkten en veel campings en natuurlijk en rode-oranje-bruine gelen rotsen in allerlei grillige vormen en baaitjes met lichtbruine stranden waar iedereen aan denkt bij de Algarve.

Aan de westkust ruiger, minder ontwikkeld, campings wat dunner bezaaid maar wel een hele relaxte surf-sfeer, mooiste plekken Aljezur en Villa Nova de Milfontes. Ook Sesimbra is een erg leuke stad om een dag te vertoeven.

Overal goede koffie, niks geen oploszooi of Senseo, nee overal staat een apparaat waar een vakkundige barista zijn of haar werk doet en een heerlijke bruine kop tevoorschijn weet te toveren. Voor de koffie is Portugal een beter reisland dan Colombia......

In elke stad, op elke stoep witte en zwarte tegeltjes, netjes in het cement ingebed en vaak met mooie motieven. Elke stad heeft een kasteel, die je in het binnenland gratis kunt bezoeken en op de plaatsen waar het wat toeristischer is, je een paar euro voor moet betalen.

Vis, overal vis. Voor minder dan tien eurootjes een heerlijke zeebaars, zalm, sardientjes, garnalen, inktvis, of wat ze ook maar ophengelen.

Onze ontdekking: de Pingo Doce. Wat we in Azië met de 7eleven hadden, hebben we hier met de Pingo Doce. De ideale supermarkt met een WC, WiFi, een budget-fietsers tussendoortje van koffie met pastel de nata voor €1, helemaal wat wij willen dus. Na zo’n 1.500 kilometer kunnen we wel weer zeggen dat we alwéér genoten hebben van een fantastisch mooi land met vriendelijke mensen, mooie plekjes gezien en heerlijk hebben gegeten!