4 januari

Om 7 uur lagen we in bed om nog een paar uurtjes slaap te pakken. Vervolgens om half elf er weer uit, laatste spullen in de tas en op de pedalen. We hadden de één na laatste trein vanaf Dordt, richting Schiphol.

Op Schiphol aangekomen weten we inmiddels de weg naar de fietsdozen en vervolgens moesten we naar hal 1a, een nieuw stuk waar we nog nooit geweest waren. Omdat het met de fietsdozen nogal een gezeul was, hebben we die vast bij de loketjes van de incheck gezet en zijn we zelf een stukje verderop gaan zitten. Dat was dus niet de bedoeling, als er “onbeheerde” pakketten staan, wordt de marechaussee ingeschakeld en de boel ontruimd, gelukkig kwamen er voordat dat het geval was stewardessen ons waarschuwen, anders hadden we een ontruiming van hal 1a op ons geweten gehad.

Na onze onhandige fietsdozenactie konden we inchecken. Dat ging soepeltjes, alleen toen we moesten afrekenen kon de Swissair-dame het zelfs niet geloven, €200,- per fiets. Omdat ze dit bedrag niet durfde te rekenen, en omdat we naast de fietsen maar 13 kilo ruimbagage hadden, ging ze weer aan de slag. Na wat overleg met collega’s en wat sjoemelwerk in de computer, kreeg ze het voor elkaar om de fietsen gratis in het vliegtuig te krijgen. €400, daar kunnen we ongeveer 250 keer voor uit eten in India......

De vlucht ging prima, eerst naar Zürich en vervolgens naar Mumbai, geen bijzonderheden. We hebben de fietsen in elkaar gezet en zijn de pis, poep en smoglucht van Mumbai ingefietst, echt een gevoel van thuiskomen al die luchten van een grote niet-Europese wereldstad. Dwars door de drukte van de stad gefietst, over hobbels en gaten in de weg, overal zwart-gele-tuktuk taxi’s en getoeter, maar we zijn heelhuids bij ons hotelletje beland, waar we heerlijk hebben geslapen

5 januari

Op zoek naar een ATM. Ik heb een paar kilometer gelopen, maar dit is niet echt het meest toeristische of chique deel van de stad. De banken die ik kon vinden hadden óf geen ATM, óf mijn pas werkte niet. Wel heb ik kunnen genieten van allerlei taferelen op straat, kleine garagetjes, schimmige winkeltjes, schoolkinderen, en natuurlijk de allesdoordringende smog soms vermengd met pis.

Uiteindelijk kon ik gewoon met euro’s betalen gelukkig. Wel tegen een aangepaste wisselkoers en terwijl ik erbij stond werd de prijs terplekke tweemaal verhoogd, maar eerlijk gezegd had ik geen zin in stampij. Daar kwam nog bij dat we ons ontbijt nog moesten krijgen en degene achter de balie onze fietsen in de gaten hield (die konden we helaas niet binnen stallen).

Uiteraard werd ons ontbijt vergeten, dus toen we na een uurtje poolshoogte gingen nemen, moesten we opnieuw bestellen en kregen we onze omelet.

Vandaag hebben we een uur of vier over de dertig kilometer naar het centrum gedaan. Bangkok en Phnom-Penh komt neer op fietsen voor beginners vergeleken met Mumbai. Chaos, overal auto’s, driewielers, stank, smog, miljoen stoplichten, je moet hier geen haast hebben.

Ons hotelletje is super. ‘s Avonds hebben we nog een rondje gelopen en zijn lekker op tijd het bed in gedoken.

6 januari

Klok rond geslapen vannacht. Vandaag gaan we de stad verkennen. Het is vandaag zondag en lekker rustig wat betreft auto’s op straat. We zijn eerst naar the Gateway of India gelopen, een soort van triomfboog die ooit gebouwd is ter ere van het bezoek van de Engelse koningin.

Omdat het zondag is, is het ontzettend druk met Indiase dagjesmensen waarvan er ook veel een tochtje met de boot gingen doen. Keurig netjes staan de honderden wachtenden in een lange rij.

Na enige tijd durfde de eerste jongeman het aan ons te vragen om met hem op de foto te gaan, en vervolgens kwamen we bijna niet meer weg, iedereen wil een selfie met die twee gekke witte mensen.

Uiteindelijk hebben we toch kunnen ontsnappen van het plein, hebben we een rondje stad gedaan en een bioscoop gepakt, Simmba, een heuse bollywoodfilm, in Hindi, maar het verhaal was zo simpel dat we het goed konden volgen.

7 januari

Vandaag onze eerste fietsdag, we beginnen gelijk met een ferry naar Mandawa, een uurtje varen. Daar hebben we tot een uur of half drie langs de kust gefietst, wisselende kwaliteit weg, maar meestal redelijk goed te fietsen. De ergste viezigheid van de stad laten we langzaam achter ons.

Uiteindelijk hebben we een kamertje in Murud. We gooien onze spullen neer en gaan naar de boot om het fort te bezoeken. Weer tussen de Indiase toeristen, weer steeds op de foto.

Omdat het tij te laag was om aan te meren bij het fort, moeten we overstappen op een klein bootje, als een stelletje bootvluchtelingen worden we in het bootje gepropt. Het fort is behoorlijk groot en we kunnen er een beetje rondkijken en genieten van het uitzicht.

‘s Avonds gaan we uit eten in een strandtentje, opnieuw heerlijk eten, alleen een beetje jammer van de muggen. Zeker met in het achterhoofd dat we in malaria gebied zitten is het niet zo prettig om kapot geprikt te worden.......

8 januari

Vandaag weer lekker vroeg op, redelijk geslapen ondanks het keiharde bed. Vandaag fietsen we langs de kust, maar omdat er om de zoveel kilometer een rivier de zee in stroomt of een inham van de kust is, hebben we wat bruggen en tweemaal een pontje moeten nemen. Voor minder dan een eurootje brengen ze je dan met twee personen en twee fietsen naar de overkant, half uur varen. De mensen zijn hier niet altijd zo van het meedenken, dat merkten we toe ik af moest rekenen bij de pont; 122 roepies. Ik geef de beste man een biljetje van 200 met daarbij 22 om het em makkelijk te maken. Vol verbazing barst hij in een half tandeloze lach uit en haalt zijn vrienden erbij om te laten zien wat ik heb gedaan. Vol bewondering kijken ze ons aan, het is hier nog makkelijk de held van de dag te zijn......

De grootste lol van het op de selfie met de plaatselijke bevolking hebben we nu wel gehad, soms worden we letterlijk van de weg af gereden om op de foto te moeten. Nu ik het toch over de weg heb, soms istie echt beroerd, vooral bij stukken steil omhoog of naar beneden (vandaag hebben we ongeveer 1100 hoogtemeters op en dus ook neer gehad) is het asfalt zo naar de galemiezen gereden dat we nauwelijks harder kunnen dan 7-8 km/uur. We hebben er vandaag 100 gehad, dus dat was van half acht tot zes op de fiets.

Op een gegeven moment zaten we er ff een beetje doorheen, moe en helemaal door elkaar gerammeld en oververhit. We stopten even om op adem te komen en als een soort van fatamorgana doemt er een ijscodriewielertje op “icecream sir?” Natuurlijk en voor die 6 eurocent per ijsje hoeven we het niet te laten.

Nu zitten we voor ons huisje, hebben zojuist heerlijk onder een koude douche gedoucht en krijgen strakjes onze gebakken vis, zin in!

9 januari

Lekker vroeg wakker en we krijgen nog koffie aangeboden als we willen gaan, een goed begin! Het eerste stuk weg was belabberd, maar al snel wordt het beter en kunnen we door naar Dapoli. Een drukke stad en we zijn er al om 9:30. We hebben honger, maar de restaurantjes zijn nog niet echt in bedrijf. Uiteindelijk belanden we in het chiqueste hotel van de stad en hebben daar een ontbijtje naar binnen gewerkt, we kunnen er weer tegen.

Het hotel deed erg westers aan, en natuurlijk kon de instrumentale piano-achtergrondmuziek in de ontbijtzaal niet ontbreken, het enige wat niet helemaal klopte was dat het allemaal kerstliederen waren, maar dat mocht de pret niet drukken. Een omelet smaakt ook prima met “O kindeke klein” en “nu zijt wellekome” op de achtergrond.

Vervolgens weer een stuk vrij goede weg naar de pont in Dabhol en daarvandaan nog maar een klein stukkie tot Guhagar. Om drie uur liggen we aan een verlaten strand met achter ons de palmbomen.

We hebben diner gereserveerd, dus om stipt 18:00 zitten we vol verwachting klaar. “Do you want something sir?”. Ehhh ja, eten. Nee, dat hebben we verkeerd begrepen, tot 18:00 kunnen we doorgeven of we mee willen eten, om 20:30 start het feestmaal.

Oei, nog ff wachten dus, maar daardoor smaakt het zo nog beter.

Onze gastheer was spraakzaam en heeft ons verteld over de gebruiken, eten, gewoontes, taal enz in deze streek.

10 januari

Weer lekker vroeg op, 7:15 op de fiets, het is buiten nog heerlijk koel. Eerst fietsen naar de boot in Tavsal en toen nog een stukkie naar vakantieplaats ganpatipule. Mooie route, af en toe opgeleukt met koeien op de weg of kleurig geklede vrouwen met van alles en nogwat op hun hoofd, bossen hout, potten en pannen en meer van dat spul.

Mensen zeggen soms vrolijk “good morning”, tijd maakt hierbij niet uit, ook smiddags om half drie is het nog morning. Kinderen roepen vaak “hello, how are you.”

We komen vroeg op de plaats van bestemming, Annemarie heeft zich getransformeerd tot bikkelharde onderhandelaar, dus we slapen voor een prikkie op een prachtige plek.