26 januari

Na wat gepuzzel hebben we besloten om vandaag met de bus naar Bangalore te gaan. We hebben met de vriendelijke eigenaar van ons hotelletje af kunnen spreken dat we de fietsen laten staan in zijn berging, hij heeft beloofd er goed op te passen.

Vanmorgen zijn we eerst gaan ontbijten in het parklane hotel. Mysore is een bekende stop voor toeristen, dus er zitten hier ook wel wat westerlingen, voornamelijk Engelsen. In bekende plaatsen zoeken we soms een eetgelegenheid vanuit de reisgids, zit je vaker tussen de buitenlanders, maar heb je wel leuke plekken waar we anders niet zo snel komen. Zo ook hier; een gezellige plek, gisterenavond was er livemuziek en vanmorgen kunnen we lekker cornflakes, scrambled eggs en andere westerse dingen kiezen. Er loopt zeker 40 man personeel rond, onderverdeeld in bruine overhemden (de opruimers, die matig Engels spreken, i.p.v. een naambordje een groot nummer op hun borst) de groene overhemden (serveren uit, en nemen eenvoudige bestellingen op), de witte overhemden (nemen bestellingen op, spreken goed Engels) en chef-wit-overhemd (een lange man die erbij komt als het echt lastig wordt). Boven elk gezellig tafeltje hangen drie schakelaars, eentje voor de gewone lamp, eentje voor een rode lamp die je aankan doen als je iemand nodig hebt en eentje voor een klein lief ventilatortje voor als je wat verkoeling nodig hebt. Over schakelaars zal ik nog wel een keer eea schrijven, dat houden jullie nog tegoed.

Na het ontbijt zijn we naar een heuvel vlak naast de stad gegaan, bovenop een tempel met een mooi uitzicht over de stad. Het is soms lastig te zien wat er nou wel en niet mag en moet in tempeltjes, en religie is nogal een gevoelig iets (al valt het bij de hindoes we redelijk mee). We doen keurig onze schoenen uit, omdat iedereen dat doet, maar vervolgens trap ik er toch in om in te gaan op een monnik die bij de ingang tegen me gaat lullen en ja hoor, voor ik het weet heb ik een stip op mijn hoofd en een armbandje om en blijkt het gewoon een ordinaire naaidoos te zijn, moet ik lappen en was het helemaal niet iets verplichts. Lachend sneakt Annemarie achter me langs de tempel in....

Toen we weer beneden waren hebben we de bus gezocht naar Bangalore, waar we nu dus zitten. Bangalore is een vooruitstrevende, voor Indiase begrippen een fancy stad, hoofdstad van de ICT. We bezoeken een mall met daarin een supermarkt die zelfs voor Nederlandse begrippen een belevenis is, kan meneer jumbo nog wat van leren. Alles wat je kunt bedenken wordt er verkocht, geen grote hoeveelheden, maar wel alles vers en goed, van verschillende soorten buffelmozarella tot verse pasta’s, noem maar op. Er loopt een miljoen man personeel rond om je te adviseren en te helpen, en er staan overal schalen en bakjes waar je dingen kunt proeven en testen.

‘s Avonds Italiaans wezen eten in een chique restaurant.

Het makkelijke van een chique restaurant is, dat ze je meestal direct snappen en dat we allebei iets anders kunnen nemen. Zoals in alle landen is het bijvoorbeeld ook hier erg raar en onbegrijpelijk dat ik koffie met melk drink en Anne zonder melk. Terwijl het op zich allebei gedronken wordt, krijgen we óf twee met melk óf twee zonder melk. Maar ook als Annemarie een soep bestelt en ik iets anders krijgen we toch allebei soep. En zelfs als we de bestelling bij de McDonald's doorgeven gaat het als volgt:

Ik: “een mc Chicken menu”

Cassière: “two mc Chicken menu’s?”

Ik: “Nee, één mc Chicken menu met fanta, en een Veg burger menu”

Cassière: een mc Chicken menu met fanta, en een Veg burger menu met fanta (de fanta is al aangeslagen in de kassa)?

Ik: “nee, het Veg burger menu met coke”.

Vervolgens moet de cassière weer opnieuw beginnen omdat ze al de fanta had aangeslagen in de kassa.

27 januari

Vandaag zijn we dus in bangalore, zonder fietsen. We hebben een beetje door de stad en het grote stadspark geslenterd. Verder twee musea bezocht, waaronder het techniekmuseum. Allemaal leuke dingen over techniek, elektriciteit, het weer, ruimtevaart enz. Veel dingen waar de kinderen aan mochten zitten en op knopjes mochten drukken, maar deze werden vooral door volwassen mannen gebruikt.

Na al dat geslenter kregen we natuurlijk honger en hebben weer lekker zitten eten.

28 januari

Vandaag de bus weer terug naar Mysore, waar we nog een paar nachten zullen blijven. We hadden terug een wat comfortabelere bus, dus dat was lekker drie uur in de airco.

Ons mannetje had keurig op onze fietsen gepast.

29 januari

Vandaag staat een bezoek aan Mysore Palace op het programma. Erg indrukwekkend, een fantastisch mooi paleis waar we doorheen konden lopen en genieten van de mooie ruimten met houtsnijwerk, mooie versierde wanden en plafonds en allerlei mooie vakwerkdingen. Één maal per week wordt het paleis een half uur verlicht met 93.000 gloeilampen, maar dat hebben we helaas niet gezien.

Daarna hebben we het railmuseum bezocht, klein maar wel grappig. Er stonden oude locomotieven en wagons waar we op en in konden klimmen. Een beetje verpauperd, maar zeker de moeite waard. Daarna hebben we in de stationsrestauratie een heerlijk menu naar binnen gewerkt en zat de dag er al weer bijna op.

30 januari

Vandaag verkassen we voor een nacht in het mooiste hotel van Mysore, vijfsterren, echt helemaal tegen onze gewoonten in. We staan om half tien op de stoep, omdat het maar drie kilometer verderop is.

Voor fietsers is er geen protocol, dus ze moeten even improviseren. Als we aan komen fietsen komt er al een mannetje aanlopen die erg moeilijk kijkt, waar gaan we die fietsen laten? Dikke BMW’s en landrovers geen probleem, maar voor twee fietsen moeten er drie man overleggen waar te parkeren. Uiteindelijk hebben we een plekje, de tassen worden keurig op karretjes geladen en we gaan naar binnen. Omdat we zo vroeg zijn, moeten we nog wachten op een kamer, maar we zitten vlak bij de dierentuin en die staat voor vandaag op het programma.

Een verrassend mooie dierentuin, redelijk mooie verblijven waar de dieren aardig de ruimte hebben. Veel vogels, slangen, maar ook de gebruikelijke grote zoogdieren zoals giraffen en olifanten. Wij zijn, samen met hooguit nog vier blanken, de enige westerlingen, dus we voelen ons soms ook een attractie, zeker omdat we weer minstens 20 keer gevraagd zijn om op de selfie te gaan met iedereen. Mensen houden sowieso van foto’s maken hier, wij staan bij de meeste hokken wel even te kijken, maar veel mensen hier lopen snel langs alle hokken, maken snel van ieder dier een foto en rennen weer door.

Na ons dierentuinbezoek kunnen we inchecken in onze kamer. Een heerlijke kamer met kingsize bed en zowaar een keer geen douche die boven de wc hangt, maar een klepper van een badkamer met bad, douche en wc allemaal naast elkaar. Nadat we van de schrik bekomen zijn, hebben we heerlijk aan de infinitypool liggen relaxen en een boekie liggen lezen. Op de achtergrond was het personeel al abseilend aan het ramenzemen en verderop stond drie man de pergola te schuren, met het handje en in de twee uur dat wij hebben gelegen, hadden ze misschien 3% gedaan, arbeid kost hier echt niets.

Vervolgens in het bubbelbad liggen bubbelen en verder eigenlijk niets bijzonders gedaan.

31 januari

Heerlijk ontbeten van een superbuffet en met pijn in het hart nemen we afscheid van ons hotel en van Mysore. De eerste 57 kilometer gingen als vanzelf na drie dagen niet fietsen en het megaontbijt. Koffiepauze en weer door. We moeten vandaag een stuk door het nationaalpark, geen probleem denken we. In het park schijnen onder andere olifanten en tijgers te zitten, maar er loopt een weg en er is een soort van dorp in het park dus dat komt vast goed.......

Niet dus, bij de ingang van het park worden we tegengehouden, op de fiets mogen we er niet in. Er zit niets anders op dan te wachten op een (vracht)auto die onze fietsen en ons kan meenemen. Na even wachten stopt er zo’n lief tata-busje die ons mee kan nemen. Één fiets wordt met onze snelbinder en een oude lap op het dak gebonden en de ander wordt met onze spin achter de auto geknoopt, als dat maar goed gaat. We tuffen met een slakkegangetje door het park, en zien apen, wilde zwijnen en herten. Op een gegeven moment staan er voor ons auto’s stil en blijkt er een olifant op de weg te staan. De bestuurder van ons autootje wordt erg nerveus, keert de auto half om snel weg te kunnen rijden “an elephant alone, very dangerous, in group no problem, but alone is very dangerous for attack”. Mmmmm, toch goed dat we niet zijn gaan fietsen blijkbaar. Enige tijd later loopt de olifant al trompetterend van de weg en kunnen we door.

Het dorp waar we slapen, ligt net buiten het park, maar alleen op de weg staat er een hek, verder zijn er geen hekken rondom het park, dus ben benieuwd of we vannacht nog olifanten of tijgers op bezoek krijgen.

1 februari

Heerlijk geslapen, geen olifant of tijger gezien. We krijgen ontbijt op onze veranda; bananen, toast, ei, jam, koffie, genoeg om op pad te gaan.

Wat een tocht vandaag, we moeten 1400 meter de hoogte in, over een stuk van nog geen 15 kilometer, dus gemiddeld 10%. Stukken van 16% zaten erbij, in de eerste versnelling, we komen nauwelijks vooruit. De 36 haarspeldbochten zijn genummerd, langzaam tellen we af tot nummer 1. Na drie uur klimmen zit het er eindelijk op, we gaan de pas over en daarna nog een klein stukje tot Ooty, een hectisch stadje, maar de omgeving is super mooi. We zitten dik boven de 2200 meter, dus het is hier koel en ‘s nachts zal het rond de 0 graden zijn.

We slapen naast Ooty Lake, waar je roeibootjes en waterfietsen kan huren, maar een blik op en de geur van het kanaal wat in het meer uitmondt zorgt ervoor dat deze activiteiten niet op onze todo-list komen. Wel hebben we de botanische tuinen bezocht, nadat we eerst een uurtje uitgerust hebben van de klim en een lekkere douche hebben genomen om al het zout van onszelf af te spoelen.

2 februari

Na het ontbijt checken we uit, maar laten de tassen nog even staan in het hotel want we willen eerst naar emerald lake fietsen, een kilometer of 20 verderop. De route is mooi, tussen gekleurde dorpen aan theeplantages en andere landbouwbedrijfjes.

Halverwege belanden we bij een koffietentje waar we op het dak onze koffie en gebakjes naar binnen werken. Het is een beetje een wintersportklimaat hier; in de schaduw is het koel, maar als je in de zon zit is het heerlijk aangenaam.

Na onze uitstap halen we de bagage op en fietsen via een omweg naar Coonoor. Een prachtige tocht, overal om ons heen theeplantages, de meest fantastische uitzichten. We gaan de pas over van dik 2500 meter boven zeeniveau en daarna geleidelijk aan naar beneden tot we Coonoor inzoeven. We slapen hier in een super leuke oude cottage, echt zo’n Engels huisje met een leuke kamer, en een super vriendelijke eigenaar.

3 februari

Omdat het zo’n lekkere plek is, besluiten we een nacht bij te boeken. Bij het ontbijt zit er zowaar nog een stel toeristen, Engelsen die ook aan het rondreizen zijn op eigen houtje. Wel leuk om weer eens niet-Indiase mensen te spreken.

Na het ontbijt zijn we naar twee uitkijkpunten gefietst, weer een ontzettend mooie route door thee plantages, we kunnen geen genoeg van het uitzicht krijgen en blijven foto’s maken. De omgeving doet wat denken aan de cameron-highlands in Maleisië alleen dan ruiger en veel minder toeristen. Natuurlijk proeven we de locale thee en chocola onderweg.

Dan had ik nog beloofd wat te schrijven over de elektriciteitsvoorzieningen in India, dus bij deze:

In elke kamer, ook al is deze nog zo klein, zijn er minstens 15 schakelaars te vinden, soms in mooie grote panelen met daarin ook stopcontacten (waar je de spanning op kunt zetten dmv een schakelaar) en meestal ook één of meerdere draaiknoppen voor de ventilator(en), die je dan ook weer aan en uit kan zetten dmv een schakelaar. Dan zit er buiten de kamer, of soms in de kamer nog één of meerdere schakelaars waarmee je de spanning heel het zaakje ineens kan onderbreken. Alles keurig inbouw, niks geen gootjes en leidingen aan de muur of plafond, alles netjes weggewerkt in de muur.

Tot zover alles prima, het wordt alleen irritant als je naar bed wilt: welke schakelaar bedient welke lamp? als je niet uitkijkt, haal je de spanning van het stopcontact af waar je net je telefoon aan het opladen bent, of gaat er ineens weer een lamp in de wc aan. We hebben een keer een kamer gehad met meer dan 10 spotjes in het plafond (niet overdreven). In Nederland zou je dan eea aan elkaar koppelen, hier niks van dat al; verspreid over de kamer zijn na goed zoeken ook meer dan tien bijbehorende schakelaars te vinden.

Ook ben ik een keer een shake wezen drinken in een restaurant met een stuk of 15 tafeltjes. Achter in het restaurant zat een man die het geld inde, maar ook chef schakelaar was. Als er gasten kwamen of wegingen kon hij op zijn bijbehorende mengpaneel met 30 schakelaars en 15 draaiknoppen per tafel een lamp en ventilator aan- of uitzetten en - indien gewenst - ook de ventilator nog harder of zachter zetten. Kunstenaars zijn het.

Wat betreft water is het net zo. In elke badkamer zitten meerdere draaiknoppen verspreid waarmee je het warme en koude water helemaal kan afsluiten, dan zit er naast of in de buurt van toilet of wastafel weer een draaiknop voor de wastafelkraan of toilet en dan heb je natuurlijk de kranen nog. Ook alle leidingen weer keurig in de muur weggewerkt. Als er geen warm water uit de douchekraan komt, moet je dus eerst op zoek naar de kraan in de buurt van de douche, staat deze open, dan moet je op zoek naar de hoofdkraan. Staat deze ook open, kan het nog zijn dat er een boiler is die aan moet met een schakelaar, of dat de deze schakelaar wel aan staat, maar de hoofdschakelaar nog niet