24-07

Uitgeslapen tot kwart voor zeven; we hebben vandaag vrij. Anne bezoekt de bakker om een ontbijt bij elkaar te scharrelen en strakjes gaan we verder met onze museumtocht door de stad.

We kijken uit naar een bezoek aan het klooster waar we een blik hopen op te vangen van een stukje hout van het echte kruis en de gemummificeerde rechter hand van Johannes de doper, die hier als relikwie bewaard worden.

Eerst bezoeken we het huis van de oude koning, z’n naam is me even ontschoten. Het huis is nog in de staat alsof hij en zijn gezin zo van de ene op de andere dag vertrokken zijn. De kamers met meubels en verdere inrichting zien er nog net zojuist als 100 jaar geleden. Voor die tijd heel mooie meubels uit alle delen van de wereld.

Vervolgens het klooster, waar we helaas die gemummificeerde hand niet te zien hebben gekregen.

25-07

Het voelt echt een beetje alsof we vakantie in onze vakantie hebben, omdat we twee nachten op dezelfde plek hebben geslapen en vandaag richting kust gaan. Eerst nog even een bobbeltje over fietsen en dan zien we ver in de diepte Budva liggen, aan het blauwe water van de Adriatische zee. We laten ons naar beneden denderen over de mooie kronkelende asfaltweg om uiteindelijk in een bedrijvige, toeristische stad aan te komen waar we weer eens de tent opzetten op de camping midden in de stad. Daarna snel zwembroek aan en naar het strand. We weten ternauwernood een parasolletje te bemachtigen en leggen ons te rusten voor de rest van de middag. We staan alleen af en toe op voor een plons in het koele water of een ijsje.

Vanmiddag voor het eerst zelf gekookt, dus ons gasstelletje hebben we niet voor nop meegenomen.

26-07

Weer een heerlijke vakantiedag vandaag. Vanmorgen eerst de oude stad Budva bezocht. De stad doet erg denken aan de oude delen van de Kroatische steden, Dubrovnik, Split enzovoorts, maar dat is niet zo gek want Kroatië begint hier vlakbij.

Na de oude stad zijn we naar het strand gegaan. Budva wordt normaal gesproken overspoeld door Russen en Oekraïners in de zomermaanden, maar nu sowieso geen Russen en slechts af en toe een Oekraïner, dus het is niet zo druk als normaal in de regio, er zijn voornamelijk Montenegrijnen en Serviërs. Mensen zijn erg vriendelijk en rustig. Op het strand waren veel groepen jongeren, en waar dat in Nederland een hoop herrie en muziek en gezuip op zal leveren, gaat het er hier kalmpjes aan toe.

Wel zijn (alleen de dames) hier helemaal lijp van op de foto gaan. Ik zal wel een oude zak worden, maar als ik een foto maak, is het onderwerp meestal iets van de omgeving, een mooi gebouw, een mooie waterval, en soms staan Anne of ik er bij. Hier worden er - niet overdreven - uren besteed aan de mooiste pozes. Omstebeurt op de foto; beentje een beetje opgetild, handje in de zij of achter het hoofd, hoofd schuin opzij, duckface met die opgespoten snavel, lief kijken, buik inhouden, tieten vooruit en afdrukken maar en opnieuw en opnieuw en opnieuw en opnieuw. Om vervolgens met een sacherijnig gezicht het resultaat af te moeten keuren, omdat er net iemand de hoek om komt op de achtergrond of de rondingen net niet lekker uitkomen tegen het blauw van de zee.

Na een daagje strand komen we tot de ontdekking dat één dag echt het maximum is voor ons. Vroeger konden we een week zo de vakantie doorbrengen, maar na twee nachten op dezelfde plek hebben we het wel gezien en drijft de onrust en drang naar het onbekende ons verder. We zijn dus lekker uitgerust, maar hebben ook zin om morgen weer door te gaan.

27-07

Vanuit Budva over een vrij drukke weg omhoog, bergje over en afdalen naar de baai van Kotor. Eerste stadje wat we aandoen is Tivat. De stad heeft een mooie jachthaven, die door een buitenlandse projectontwikkelaar omgetoverd is voor een speelplaats voor de allerrijksten der aarde. De multimiljoen dollar jachten met 4-5 verdiepingen liggen te wachten op hun eigenaars die met privéjets ingevlogen worden om het weekend door te brengen on ondertussen de wereld te regeren. We vergapen ons aan de gigantische rijkdom, terwijl we ons meegebracht brood in plakjes snijden en besmeren met de inhoud uit ons potje jam.

Vervolgens verder langs de baai van Kotor, met de ferry oversteken en naar de camping. Het is veel te heet om de tent op te zetten, dus slenteren we naar de baai voor een verkoelende duik.

‘s Avonds hebben we afgesproken met Marica, een wereldfietsster, die ongeveer overal al heeft gefietst en ook boeken schrijft en lezingen geeft waarmee ze de kost verdient. Onder het genot van een pizza en een salade wisselen we sterke verhalen en tips uit. Leuk om te ontdekken dat vakantiefietsers toch wel een aantal eigenschappen gemeen hebben met elkaar, die bij de gemiddelde gewone mens best apart overkomen. Zo zijn we bijvoorbeeld als we in de fietsstand staan altijd uit op koopjes. In Nederland koop ik gewoon bij de supermarkt of markt waar ik trek in heb, zonder me druk te maken over wat het kost. Als we op fietsvakantie zijn, hebben we toch een soort van dagbudget in ons hoofd die afhankelijk is van het prijsniveau in het land, we zullen hier gerust een goedkoper restaurantje opzoeken als we zien dat de hoofdgerechten €10 zijn, terwijl je daarvoor in Nederland amper naar de Mac kan. Of als we overnachten, vinden we €35 voor een hotelkamer toch echt wel de max, terwijl je daarvoor in Nederland amper naar de camping kan. Verder hebben we alle drie een soort van onrust in ons lijf, die ons steeds weer op pad laat gaan, één, hooguit twee nachten op een plek en het onbekende lonkt weer. Rare jongens en meiden, die fietsers.

28-07

Vandaag gaan we de baai van Kotor rond fietsen, bijna 50 kilometer met het ene na het andere mooie uitzicht. De baai is een soort van fjord, met rondom prachtige mediterrane dorpjes en stadjes. In de stadjes lijkt het of je zo honderden jaren terug in de tijd stapt. Stenen huizen, kerken, palazzi met rode daken, sommige keurig in mooie staat, sommigen half vervallen en overwoekerd met bougainville, wilde vijgen en cipressen.

Aan het einde van de baai ligt de stad Kotor, een prachtige middeleeuwse ommuurde stad, toeristisch, en niet voor niets. Prachtige pleinen, steegjes, kerken en overal kleine souvenierwinkels en restaurantjes. De stad doet niet onder voor een Dubrovnik en de andere steden waar de Venetiaanse geschiedenis de stad gevormd heeft, met het verschil dat je hier gewoon voor €1,20 een koffietje kan doen….

Inmiddels is de zon onder, hebben we ons eten naar binnen gewerkt en begint het gelukkig een beetje af te koelen. Gisteren nacht was het zo warm dat in slaap vallen lastig was. Gelukkig hadden we vannacht een stevige bui die wat verkoeling bracht (en onze nieuwe tent is keurig waterdicht, we hadden niet anders verwacht).

29-07

Een stuk beter geslapen dan gisteren, het was een heldere lucht vannacht, dus het koelde goed af. Om 7:15 fietsen we de camping af. We gaan richting de grens, die - hoe kan het ook anders - bovenop een pas ligt. Klimmen van 0 naar 1000 meter, maar het gaat soepel, de benen zijn uitgerust van onze minivakantie aan de kust.

Bij de grens staat er een gigantische rij met auto’s, die we voorbij zoeven (dat hebben we een paar motorrijders ook zien doen, dus we vonden dat wij dat ook mogen) en ritsen vlak voor de passencontrole weer in de rij. Geen boze gezichten, de auto’s maken zelfs een plekje voor ons. Uitchecken uit Montenegro met pijn in het hart want we hebben er super mooie dagen gehad. Inchecken in Bosnië & Herzegovina, altijd leuk weer een nieuw land.

Het is dus lekker afdalen naar de plaats van bestemming, Trebinje, opnieuw een zeer mooi oud stadje aan de rivier. Hemelsbreed iets van 25km van Dubrovnik vandaan, maar hier niks geen hordes toeristen maar serene rust op de mooie pleintjes naast de oude kerkjes en moskee.

Nu is het het einde van de middag, we hebben de oude stand doorgeslenterd en zitten nu ff af te koelen in de airco van ons huisje.

30-07

Vandaag nauwelijks klimmen, wel 100+ km. We fietsen de Ciro railroad, een oude spoorwegbedding die loopt van Mostar naar Dubrovnik met een aftakking naar Trebinje, waar wij dus opstappen. De route loopt door het dal van de Trbisnjica, die bijzonder dun bevolkt is. We zien nauwelijks mensen langs de route, een enkele keer een verlaten ‘dorpje’ met tien vervallen huisjes.

Sommige stukken waren wel een uitdaging ivm slecht onverhard wegdek, maar het scheelde dat het nooit steil omhoog ging. Verder een paar keer een vervallen spoorbrug en een lange tunnel die stikdonker was en waar we tussen de opgeschrikte vleermuizen fietsten. Op een gegeven moment konden we bijna niet blijven fietsen omdat we door een dikke laag drapperige vleermuizenpoep moesten. Toen we dat overleefd hadden, fietsten we over een deel van de spoorroute waar links en rechts borden stonden die ons waarschuwden voor onontplofte mijnen, uit de burgeroorlog, dat werd dus even geen plasstop in de bosjes. Best wel moe, maar voldaan van de mooie route komen we aan bij ons appartementje; we hebben onszelf getrakteerd op een heerlijk 3 kamer appartementje waar we lekker zelf kunnen kokkerellen, en heerlijk gaan douchen en slapen.

https://www.herzegovinabike.ba/assets/2020/09/Cirinom-prugom-mapa.pdf

31-07

Vandaag hebben we gezellig samen met Marica verder gefietst, die gisterenavond ook op dezelfde plek heeft overnacht als wij, leuk om elkaar weer tegen te komen en met elkaar verder te gaan. Een korte dag vandaag, ongeveer 40 kilometer naar Mostar. Lekker het ciro-railroad pad vervolgd, dus weinig klimmen. Wel onderweg mooie middeleeuwse stadjes met Moorse huizen en burchten, en mooie uitzichten over de rivier.

Mostar is vooral bekend om de middeleeuwse stenen brug die de oevers van de spectaculaire rivier met elkaar verbindt. Gedurende de burgeroorlog in de eerste helft van de jaren 90 is de stad grotendeels verwoest, inclusief de bruggen en de talloze moskeeën. Daarna is de stad weer in volle glorie hersteld. Je waant je echt in de middeleeuwen bij het slenteren door de smalle steegjes met Moorse huizen, moskeeën en bruggen, adembenemend mooi.

Toevallig kwamen we de stad binnen op de dag dat de jaarlijkse wedstrijd brugspringen voor stoere mannen gehouden wordt. Drie rondes; eerst recht springen, daarna duiken en daarna vrije sprongen met salto’s waarbij de lefgozers 20 meter naar beneden springen in de snelstromende, ijskoude rivier.