21-08

Heerlijk geslapen en uitgerust wakker geworden. Vandaag het laatste stukje naar Maribor, wat weer in Slovenië ligt. Als we opgeruimd en ingepakt zijn, laden we de fietsen op en nemen afscheid van onze vriendelijke gastheer. We krijgen nog een schnaps aangeboden, die we toch maar afslaan in de vroege ochtend.

We gaan dwars door een stukje vredig berglandschap, eenvoudige boerderijtjes en huizen tussen weiden en bos. Rook van de houtkachel kringelt her en der al uit de schoorsteen (de stapels stookhout voor de winter liggen overal al keurig in mootjes gehakt en netjes opgestapeld klaar). Het is zondag, waardoor er een nog rustiger sfeer hangt in de dorpjes.

Na een tijdje komen we weer uit bij de Drava, die we volgen tot Maribor. We kunnen al vroeg in ons appartementje, dus we hebben heel de middag om alle spullen weer even op te ruimen, apparaten op te laden en de stad door te struinen. Maribor is na Ljubljana de grootste stad in Slovenië, maar het voelt aan als een klein provinciestadje, er hangt een heerlijk rustige sfeer en de oude binnenstad staat vol met mooie gebouwen.

Één van de hoogtepunten is de stara trta, de oudste wijnstok ter wereld, een 400 jaar oude druivenplant die tegen de gevel van een oud wijnhuis aan de rivier staat. De plant heeft oorlogen, branden, en ziekten overleeft en produceert nog elk jaar een aantal onbetaalbare liters wijn en er zijn in de stad veel feesten / festiviteiten rondom de plant.

We doen relaxed aan, gaan ‘s avonds lekker uit eten op een bomvol, levendig terrasje. Vervolgens een paar adressen verderop een heerlijke sladoled, en duiken vervolgens lekker op tijd ons bed in.

22-08

Vandaag weer eens ouderwets een dag stampen. We vertrekken uit vroeg uit Maribor, om 6:15 sta ik bij de bakker terwijl Anne de tassen pakt. Om 7 uur vertrekken we, in de miezerregen. De bergen worden heuvels en de heuvels worden vlak. Het grootste deel van de dag rijden we tussen maisvelden en velden met pompoenen. Miezer, regen en wolken wisselen elkaar af.

Slovenië wordt Oostenrijk en Oostenrijk wordt Hongarije. De streek Oostenrijk richting de grens werd al armoediger, maar als we Hongarije binnengaan zie je toch echt wel dat het geen westers land is. Vaak slechtere wegen en armoedigere huizen. En dan ineens weer een perfect mooi stukje fietspad. Victor Orban heeft z’n Europese geld af en toe goed besteed, maar er is nog wat werk aan de winkel voordat Hongarije voldoet aan west Europese standaarden.

137 kilometer hebben we in de benen vandaag, ongeveer half vijf komen we aan in ons pensionnetje.

23-08

Hongarije levert niet de meest spannende landschappen op, tot nu toe. Vrijwel vlak, hooguit een beetje glooiend. Eindeloze velden zonnebloemen en mais. Veel meer nieuws dan dat ik onderweg nieuwe slippers heb gekocht valt er over de fietstocht niet echt te melden. Aan het begin een beetje miezer, en gelukkig wordt het snel droog. We fietsen tot lake neusiedl waar we op een mooie camping belanden, nog in Hongarije. Met verstand op nul hengsten we de 95 kilometers onder onze wielen door.

Het begint een beetje op te klaren en zelfs de zon komt tevoorschijn. Op de camping zijn thermale baden, waar we de tweede helft van de middag lekker dobberen tussen de reumatische, door psoriasis en eczeem geplaagde bejaarden.

Vanavond lekker op ons éénpittertje een maaltijd in elkaar geflanst.

24-08

Opnieuw eindeloze velden, ditmaal zonnebloemen, druiven, zonnepanelen en windmolens. De hele dag vol wind tegen, dus de 85 kilometers vielen best zwaar. 25 kilometer voor de eindbestemming zien we Bratislava in de verte liggen. Het witte kasteel op de heuvel is duidelijk te zien.

Als we dan eindelijk de stad binnenrijden zoeken we ons appartementje op, 10 minuutjes lopen bij de binnenstad vandaan. We gooien de spullen neer en nemen een kijkje in het prachtige oude centrum in dezelfde stijl als Wenen (Bratislava hoorde tot het einde van WOI bij Oostenrijk-Hongarije). Morgen gaan we de stad verder verkennen.

25-08

Eerst naar de supermarkt om de hoek voor brood en eitjes. De eitjes koken we in de waterkoker bij gebrek aan pan, maar daar smaken ze niet minder om. Een bak koffie maakt het helemaal af. Vervolgens leggen/hangen we de tent helemaal uit door heel de kamer omdat hij toch nog wat nat bleek te zijn. Er springen gelijk een heel aantal beestje uit, dus die laten we ook mooi achter.

Daarna lopen we eerst naar de burcht van Bratislava, bovenop een heuvel aan de Donau.

De volgende stop is een grappig blauw kerkje en de volgende stop een parkje waar we lekker chillen. Vanavond hadden we trek in echt lekker uit eten, dus zijn we bij de Indiër beland die voor ons een heerlijke maaltijd heeft gemaakt met alles erop en eraan.

26-08

Grotendeels fietsen we vandaag over de Iron Curtain eurovelo route, die is goed aangegeven, dus dat fietst lekker makkelijk. Het landschap wordt glooiender en mooier dan we eerder tot Bratislava hadden, maar waarschijnlijk komt dat ook doordat we we vandaag lekker weer hadden.

We slapen aan een meertje, op een gemoedelijke camping zonder al te veel regels. Als we aankomen staan er op het tentendeel maar twee tentjes, maar tegen de avond zijn er toch heel wat bijgekomen en is het gezellig druk.

Er is zowaar een zwembadje op de camping, dus daar hebben we lekker in liggen dobberen. ‘S avonds hebben we het meer rondgelopen, volgens de kaart was dat goed te doen, maar natuurlijk eindigden we weer op een modderig pad vol brandnetels. Gelukkig konden we het rondje wel afmaken, want terug had een lastige klus geworden over het inmiddels donkere pad.

27-08

Heerlijk geslapen, en we worden wakker van onweergerommel. We pakken de boel in, maar voordat we de tent ingepakt hebben, begint het te gieten. Gelukkig staat er een overdekt gebouwtje met tafels en stoelen waar we op het gemak ontbijten en wachten tot het droog wordt. Helaas moeten we wel de tent dus weer nat inpakken.

We vervolgen de mooie eurovelo 13, door Slowakije, Oostenrijk en Tsjechië, in een streek met vooral wijngaarden en kastelen. Met de zon op het glooiende landschap is het hier echt prachtig fietsen. We zijn zeker niet de enigen, misschien ook omdat het zaterdag is, maar het stikt hier van de fietsers. Eindbestemming Brod nad Dyji, aan het stuwmeer in de Dyje. De camping die we op het oog hadden, blijkt gesloten. Maar gelukkig zit er vlak om de hoek nog eentje. Weer heerlijk gemoedelijk, “zoek maar een plekje en zie maar wat je doet”. Er is een keukentje met alles wat we nodig hebben, dus we hoeven ons eigen gasje niet te gebruiken en kunnen spulletjes in de koelkast doen. Das handig want we hebben een soort van puddingpoeder gekocht die we moeten mengen met melk en in de koelkast zetten. Ik weet niet of het komt omdat we de gebruiksaanwijzing op de verpakking niet begrijpen, of dat het gewoon rommel was, maar pudding is het in ieder geval nooit geworden. Verder dan melk met een smaakje en op de bodem iets met de consistentie van behangplaksel is het helaas niet gekomen.

Vanavond lopen we nog even een rondje dorp. Veel is er niet te beleven, maar het is hier al gauw genoeg. We belanden op the place to be op zaterdagavond in het dorp. Hier niks geen patsers met chique overhemden en dure brillen. Geen kleurige kunstnagels, opgespoten snavels en (nep)Gucci tassen. Gewoon stevige boeren jongens en meiden; spijkerbroek, t-shirt. Twee mannen met gitaar en eentje met mondharmonica. Pizza, bier en een beetje hoempapa dansen. Het leven kan zo eenvoudig zijn zonder al die overbodigheid die we helemaal niet nodig hebben.

28-08

Het is inmiddels gewoonte; snachts regent de tent zeiknat, dus we proppen de natte bende in de tas en vertrekken. We volgen de eurovelo 9, goed aangegeven en heerlijke fietspaden waar veel gebruik van gemaakt wordt. Fietsers van jong tot oud, high tec fietsen en oude rommel, van alles fietst hier. Zelfs gezinnen met puberkinderen die hier in de miezer op zondagmorgen fietsen, voor de lol; ik denk dat je daar in Nederland de handen meestal niet voor op elkaar krijgt.

Halverwege de dag wordt het droger en komen we in Brno, waar we twee nachten blijven in een hotel. Het eerste wat we doen bij aankomst is de kamer volhangen met onze klamme spullen en de tent, die kan zo lekker drogen.

29-08

Heerlijk geslapen in een heerlijk groot bed. Daarna schuiven we aan, aan een heus ontbijtbuffet, ongekende luxe voor ons doen. Fietsers aan een ontbijtbuffet is zoiets als de kat op het spek. We scheppen een keer of acht op, en als michelinmannetjes verlaten we de ontbijtzaal, wij kunnen er vandaag tegen.

De hele dag hebben we in Brno gebivakkeerd. Een heerlijk relaxte stad, prachtige gebouwen en pleinen. Door de hele stad staan op de pleinen strandstoelen, dus daar hebben we regelmatig in zitten chillen, afgewisseld met een bezoek aan een kerk, raadhuis, standbeeld of andere bezienswaardigheid. Ineens dringt het door waarom er zo’n ontspannen sfeer is; het centrum is autovrij, geen getoeter of uitlaatgassen. Auto’s zijn vervangen door flitsbezorgers op elektrische steps, fietsen en éénwielers, maar die zoeven alleen en maken geen lawaai. Een straatmuzikant die echt lekkere muziek speelt en zingt maakt het helemaal af.

30-08

Helaas, vandaag eigenlijk de laatste etappe die een beetje de moeite is, 85 kilometer. Eindbestemming een kilometer of 25 voor Olomouc, vanwaar we de bus naar huis gaan pakken. Wel een super mooie route vandaag, door bos en langs riviertjes en heel veel grotten. Omdat we vanmorgen zo veel hebben ontbeten, hebben we nauwelijks hoeven eten onderweg, en hebben we het overschot aan calorieën er weer af kunnen fietsen.

Voor de laatste keer zetten we ons tentje op. Een heerlijk rustige camping, prachtig uitzicht over een stuwmeer en de Tsjechische heuvels.

31-08

De zon schijn vanmorgen, we doen op het gemak en maken de tent vast helemaal schoon en droog, zodat we dat straks thuis niet meer hoeven te doen. Daarna fietsen we de laatste kilometers naar Olomouc, een klein stukje nog maar.

In Olomouc hebben we een mooi appartementje met alles erop en eraan, dus we kopen boodschappen om heerlijk zelf te koken, pannenkoeken, vissticks, dingen die we al een tijd niet op hebben.

01-09

De laatste dag, Olomouc, tijd voor een resumé.

In 9 weken hebben we 3800 kilometer gefietst.

0 lekke banden (is een beetje voorbarig, want we moeten nog naar de bushalte fietsen)

Anne een nieuwe versnellingskabel, verder geen problemen met fietsen.

Kortste dag 31km, langste dag 137km.

65 nachten, 24 kamperen, 41 hotelletje/appartementje.

Anne 3 kilo afgevallen, Arco 7 kilo afgevallen. Beenspieren zijn wat groter dan voor vertrek, bovenlijf kan wel weer wat sport gebruiken en de vetrollen zijn verdwenen, maar de ervaring leert dat die er na een jaartje weer gewoon aanzitten.

Albanië: vriendelijke mensen, buiten gebaande wegen, geen andere Nederlanders, goede koffie en eten, prachtige natuur, vooral bergen, spotgoedkoop. Overal wordt gewerkt en gebouwd aan vernieuwingen. Soms prachtige nieuwe asfaltwegen, soms gaten in de weg waar je met fiets en al in kan verdwijnen.

Noord Macedonië (alleen rond lake Ohrid): mooie natuur, ongerept, Ohrid wel (leuk) toeristisch, goedkoop.

Montenegro: prachtige natuur, bergachtig, vriendelijke mensen, goedkoop, al iets meer west-Europese toeristen.

Kosovo: nauwelijks west Europeanen, vriendelijke gastvrije mensen, oorlogsverleden overal voelbaar, maar niet onveilig gevoeld.

Bosnië & Herzegovina: prachtige natuur, veel beboste bergen, fietsen langs rivieren, vriendelijke mensen, gevolgen oorlog en spanningen overal te zien, mix van verschillende invloeden mensen en dorpen (Bosnische moslims, Kroaten, Serviërs), goedkoop.

Kroatië: binnenland minder bergachtig dan verder naar het zuiden, vriendelijke mensen, redelijk goedkoop, toeristische gebieden en kust wel Nederlandse prijzen.

Slovenië: prachtig liefelijk landschap, bergen, heuvels, veel goede fietsroutes, veel west Europese toeristen (en Nederlanders). Overnachtingen belachelijk duur, uit eten valt mee.

Oostenrijk (zuidoost): mooi landschap, bergen, fietsen langs rivieren, veel goede campings, redelijk geprijsd, overal goede fietsroutes.

Hongarije (alleen stukje aan westkant gedaan): best armoedig, goedkoop, saai landschap (lange stukken pompoenen, zonnebloemen, vlak)

Slowakije (stukje westkant gefietst): heuvelachtig, verzorgder dan Hongarije, fietspaden, Bratislava erg mooie stad, redelijk goedkoop

Tsjechië; goede fietspaden, goede goedkope campings, Brno prettige stad.

Albanië en Tsjechië zijn zeker plekken die we nog eens gaan bezoeken.

03-09

Inmiddels zijn we weer thuis. De reis met de FlixBus ging super. We hebben redelijk kunnen slapen en de bus was comfortabel. Af en toe een stop om de benen te strekken was ook lekker. We waren een beetje huiverig ivm slechte recensies, maar het viel 100% mee. Super vriendelijke en goede chauffeurs hebben ons en onze fietsen veilig afgezet in rotjeknor na een rit van 21 uur.

Als we thuis komen beseffen we hoe ontzettend goed we het hebben. We hebben een prachtig huis, heerlijk bed en douche. Een koelkast en een vriezer die we weer vol kunnen laden met alles wat we nodig hebben met spullen van de jumbo om de hoek. Als we onze schoenen zat zijn, kopen we nieuwe, we kunnen kiezen tussen 88 soorten brood en minstens zoveel soorten pap, de markt ligt vol met het meest heerlijke fruit. We hebben werk wat we met plezier doen, waar we niet vies of ziek van worden en waarmee we voldoende verdienen om geen geldzorgen te hebben en ook nog eens één keer in de zoveel tijd een paar maanden van op reis te kunnen. Ons paspoort laat ons in bijna alle landen ter wereld zonder problemen binnen (als je tenminste de goede grensovergang neemt).

Verder viel ons op hoe mooi en verzorgd Rotterdam er uit ziet als je de stad in komt rijden op vrijdagavond; een gezellige drukte op straat en een lekkere sfeer. De meest fantastische fietspaden liggen klaar om bereden te worden. We hoeven niet beducht te zijn op hoge stoepen op en af, of gaten die groot genoeg zijn om met fiets en al in te kunnen verdwijnen.

Nog een aantal weken op de fiets rondtoeren hadden we prima volgehouden, maar het gewone ritme van werken, sporten, zelf de badkamer en wc schoonmaken, en het weer zien van familie vrienden, buren en collega’s is ook wel weer een leuk vooruitzicht.

Na een paar maanden zal het wel weer gaan kriebelen en gaan we stiekem plannen maken en fantaseren over nieuwe avonturen. Ik verwacht dat we over een jaar of twee niet meer tegen te houden zijn en de fietsen weer opladen voor een nieuwe tocht…….. Tot dan, hopelijk hebben jullie ons met plezier gevolgd, bedankt voor de enthousiaste reacties!