Pieterpad

Dag 1 Pieterburen - Winsum 12K reisgenoot Stef

Daar gaat toe dan, de eerste wandelvakantie in mijn leven. ‘s Morgens worden we opgehaald door Max, de zoon van Stef die daarvoor vroeg zijn bed uit moest in de vakantie. Hij heeft net zijn rijbewijs en vindt het leuk om te rijden, dus dat is nog een beetje een troost.

Bepakt met onze rugzakken waarin alles zit om de komende weken te overleven, nemen we verschillende treinen om uiteindelijk in Winsum te belanden. Daar lopen we naar de camping waar we welkom geheten worden door een vriendelijk, maar ontzettend slissend meisje. Haar spraakgebrek maakt het lastig onze gezichten in de plooi te houden, maar volgens mij heeft ze niks gemerkt. We zetten onze tentjes op, laten een deel van onze spullen achter en nemen de bus naar Pieterburen; veel noordelijker kan je in Nederland niet komen.

We stappen uit, nemen de verplichte selfies met de aanwezige bordjes waarop te lezen valt dat hier echt het Pieterpad start en vertrekken. Ik was een beetje bang dat het een saaie route zou zijn daar vlak onder de Waddenzee, maar de route is boven verwachting afwisselend; langs akkers, watertjes, leuke dorpjes en veel wilde bloemen. In een mum van tijd kunnen we etappe 1 als voldaan afstrepen van onze lijst. We bekijken Winsum, dat ooit is bekroond als mooiste dorpje van Nederland, gaan lekker uit eten, poetsen onze tanden en gaan ons tentje in. Maar niet voordat we de dag lachend afgesloten hebben na de inkopper-uitspraak “dat zei mijn vrouw vannacht ook” toen onze medekampeerder ons vertelde dat de kraan het weliswaar wel doet, maar dat er niet zoveel uitkomt.

Dag 2 Winsum - Groningen 22K reisgenoot Stef

Beetje onstuimige nacht, omdat de buren luid pratend om 1 uur thuiskwamen, vervolgens in hun tent nog allerlei inspannende activiteiten ontplooiden en daarna luid klaterend achter hun tent in de bosjes gingen pissen.

Onze tenten waren ‘s morgens behoorlijk nat (van de condens) en we hebben ze te drogen gehangen over de waslijn. Toen de buurvrouw uit haar tent kroop, kon ik het niet laten haar te vragen of ze lekker geslapen had, hetgeen ze met een bevestigend “ja” beantwoordde. Ze wisten niet hoe snel ze hun spullen in de auto moesten gooien en vertrokken. Wij vertrokken kort daarna voor de eerste serieuze etappe naar Groningen, opnieuw een afwisselende route met mooie plekjes, langs watertjes en met wilde bloemen berande akkers. Het aangename gezelschap van Stef en de gesprekken over van alles en nogwat lieten de dag snel voorbij gaan. Steeds kwamen onze gesprekken en herinneringen weer terug op onze slissende gastvrouw en gillende buurvrouw van gisteren. De laatste kilometers vielen zwaar want we kwamen Groningen aan de noordzijde binnen en het station is aan de zuidkant. We gingen dwars door de stad en hebben dus ietsje van de route afgeweken. We kwamen een jongen tegen die ons vroeg of we het Pieterpad liepen. Nadat we met “ja” antwoordden, zei hij “dan ga je verkeerd”. We waren te moe om hem op zijn bek te slaan. De radler 2,5% die we halverwege dit stuk namen, hakte er in als een kanon-biertje. Moe, strompelend, bezweet en voldaan kwamen we bij het station waar ik afscheid moest nemen van Stef. Vervolgens ben ik naar mijn hostel gelopen; een vriendelijke nicht heeft me ingecheckt en nadat hij had verteld dat de wifi code “kromme fluit 999” was, kon ik douchen en uitrusten.

Inmiddels waren Ronald en Jantine ook in Groningen beland, morgen ga ik een etappe met Ronald lopen. We hebben heerlijk en gezellig gegeten in de stad, waarna m’n bedje ingedoken. Op een korte onderbreking door lallende bezopen Groningers die onder mijn raam door liepen na, heb ik heerlijk geslapen.

Dag 3 Groningen - Zuidlaren 21K reisgenoot Ronald

We spraken af bij het station om onze gezamenlijke etappe te starten. Wat me tenslotte nog opviel aan Groningen dat de jongemannen die daar wonen reuzen zijn; lang, breed en gespierd, alsof je in een olympisch dorp rondloopt. Nou ben ik zelf niet heel klein (of extreem groot), maar toen ik bij de appie nog een boodschapje deed en er een groep van 8 van die reuzen in de weg stond, voelde ik me heel klein. Ze waren overigens wel vriendelijk, want maakte netjes plaats voor me toen ik iets uit de koelkast wilde pakken, weliswaar wel met een blik van “laten we die liliputter er even bij laten”.

Vandaag dus met Ronald gelopen; een route door bos, langs akkers, langs een stroompje en als klap op de vuurpijl een hunebed die we bijna hadden gemist.

Gesterkt door de krentenbollen en dropjes ging het lopen eigenlijk vrij makkelijk. Al pratend en van de natuur genietend gingen de kilometers ongemerkt onder onze voeten door. Opnieuw ging de dag snel voorbij omdat we samen waren. Ik ben benieuwd hoe het is om straks alleen te lopen. Bij aankomst in Zuidlaren twee heerlijke 0.0 speciaal biertjes genomen om de gezamenlijke wandeling officieel af te sluiten. Nadat we afscheid hadden genomen, heb ik boodschapjes gedaan en de laatste twee kilometer naar de camping gelopen. Een gezellig drukke familiecamping met heerlijke douches. Ik heb m’n pasta gekookt en heerlijk zitten eten. Omringd door drie alleenstaande, net gescheiden dames die elk met hun puberkinderen aan het kamperen waren was ik een makkelijke prooi. Om beurten kwamen ze een praatje maken en hun levensverhaal delen, op zich vriendelijk en gezellig, maar toen de laatste vroeg of ik zin had om met zijn vieren een wijntje en een spelletje te doen, heb ik bedankt voor de eer en ben mijn tent in gedoken. Ik had een goed excuus, Pieterpad lopers hebben moeie poten en moeten goed slapen.

Dag 4 Zuidlaren - Rolde 20K alleen.

Het duurde even voordat ik m’n tent ingepakt had, omdat alles zeiknat was van de condens, maar om ongeveer 10:15 kon ik vertrekken. Een fantastisch mooie dag door nationaal park de Drentsche Aa. Door het bos en over de bloeiende hei. Het alleen lopen gaat me redelijk af, ik kan me beheersen om niet als een autist mijn stappen te gaan tellen of iets dergelijks; verstand op 0 en gewoon lopen maar.

Ik kom lekker op tijd op landgoed tolhek aan. Geen drukke familiecamping maar een rustige pensionado plek. Grote plekken met veel privacy. Naast een kinderboerderij (wat moeten ze daar mee? Maar misschien is het meer een dementeerdendenboerderij) en perfect mooi sanitair, zijn er weinig faciliteiten. Gelukkig verpatst de eigenaar me een blikje bier uit zijn eigen koelkast en kan het relaxen beginnen. Ik heb een soepie opgewarmd en ben in een diepe droomloze slaap gevallen.

Dag 5 Rolde - Schoonoord 30K alleen

Heerlijk geslapen dus, helemaal opgeladen. Opnieuw een heel mooie dag over de bloeiende hei en door het bos. Ik heb twee reeën gespot en ben aangevallen door muggen, die het voorzien hadden op mijn blote benen. Inmiddels begin ik te wennen aan het lopen met rugzak. Eerste ruk twee uur lopen en ff rusten en daarna telkens een uurtje lopen en dan ff een kwartiertje- 20 minuten pauze. Ik heb m’n e-reader bij me en ben in een fantastische boek bezig van Ilja Leonard Pfeiffer (die trouwens ook een boek heeft geschreven over zijn fietsreis naar Rome), “brieven uit Genua, die, zoals de titel al doet vermoeden, bestaat uit een verzameling brieven die hij uit Genua (zijn woonplaats) heeft verstuurd.

Eindbestemming vandaag: ome Wout en tante Lientje, die een bed voor me klaar hebben staan. Ik word warm onthaald, krijg eerst een lekker biertje en vervolgens heerlijk te eten. We kletsen gezellig en de avond vliegt voorbij. Lientje moet de dag erna vroeg zwemmen en ik wil graag weer op tijd op pad zijn, dus om 23:00 moeten we echt ons bed opzoeken. Natuurlijk heerlijk geslapen na zo veel gastvrijheid, wat een lieve mensen!

Dag 6 Schoonoord - Coevorden 32K alleen

Heerlijk uitgeslapen wakker geworden. Gisteravond en vannacht heeft het behoorlijk geregend, maar ik lag dus gewoon binnen op de stoerejongenskamer bij Wout en Lientje. Om 7 uur zaten we aan het ontbijt, waar ik van heb zitten genieten. Lunchpakketje voor onderweg gemaakt en weer op pad. Ik dacht dat ik alles ingepakt had, maar halverwege ontdekte ik dat ik toch de tandenborstel oplader vergeten was. Verder ben ik een paar dagen eerder ook mijn zonnebril al verloren.

De dag verliep grotendeels door bos en tussen akkers en ik heb een nieuwe hobby: plantjes scannen en proberen namen te onthouden. Klinkt wat suf, maar het wordt steeds leuker en je gaat steeds beter opletten. Ik ga proberen de komende dagen elke dag wat nieuwe plantjes te herkennen en benoemen.

Na 30K kwamen indoor Plopsa en centerparks in beeld, een stukje verderop is mijn minicamping, ik heb vantevoren gebeld dus ze weten dat ik kom. Een super campinkje, ik krijg bij aankomst direct koffie. De gastvrouw is een klein, dikkig vrouwtje, die het terrein bewaakt als een waggelende moederkloek. Ze weet mijn naam nog van het telefoongesprek, dus het is “Arco dit en Arco dat”. Ik kan de bestelling voor het diner (frietjes met frikandel) doen en mijn tentje opzetten. Half zes hoor ik roepen “Arco, je eten is klaar”, dus ik kan in mijn stoeltje in de zon, zittend aan het Stieltjeskanaal mijn frietjes naar binnen werken. Vervolgens maak ik een babbel met een fietser die in z’n eentje het Pieterpad aan het fietsen is, een gepensioneerd stel die in corona-tijd een camper gekocht heeft en nu in Nederland is, maar in de herfst richting Spanje en Portugal vertrekt en een eenzame visser die zijn geluk in het kanaal beproeft.

Als klap op de vuurpijl wordt ik getrakteerd op een schouwspel van de aankomst van twee dames van een jaar of 45. Ze hebben gebeld naar de moederkloek dat ze voor de slagboom staan, en kloek kan blijkbaar op afstand de boom opendoen. Een van de dames stond te dichtbij en kreeg de boom vol tegen haar kin, met als gevolg een afgebroken tand. Met een grote doek tegen haar mond, komen ze al strompelen het terrein op lopen, en krijgen er vervolgens van langs door kloek “waarom ga je dan ook zo dichtbij staan!” Nogal sip nemen ze intrek in hun gereserveerde trekkerstent, en na enige tijd jammerend met die doek tegen haar gezicht kan ik een glimp van de schade opvangen aan haar hoofd; dat ziet er niet goed uit, ik zou een weekje vrij nemen als ik haar was. Ik heb als opgelopen schade inmiddels 1 blaar op mijn linker kleine teen.

Dag 7 Coevorden - Ane 20K alleen

Heerlijk geslapen en dus heerlijk uitgerust opgestaan. Mijn tent is zowaar bijna droog, dus inpakken gaat snel. Eerst het laatste stukje tot het centrum van Coevorden gelopen en onderweg weer wat nieuwe plantensoorten geleerd. Daarna een bakkie in Coevorden bij bakker Bart. Ik raak aan de praat met een zonderlinge wandelaar. Een gepensioneerde man met lang haar, een woeste baard en een enorme rugzak. Hij is begonnen in Hoofddorp, daarna naar Pieterburen gelopen en gaan nu naar Assisi en daarna naar Sicilië, dus hij moet nog wel een stukkie. Hij had net als ik trek in een bak koffie, maar in tegenstelling tot slapen op een camping zoals ik doe, zet hij meestal zijn tent ergens in de bosjes op, lekker goedkoop.

Nadat ik bij de appie 10 bolletjes en een pak kaas heb gekocht, loop ik verder richting Gramsbergen. Onderweg haal ik mijn vriend weer in en raak weer aan de praat. Hij heeft ooit gewekt met iets van elektriciteit en maakt nu onderweg mooie foto’s van elektriciteitsmasten. Ik krijg er wat te zien en, eerlijk is eerlijk, er zit een mooie foto bij, maar dat komt meer door de wolkenlucht en ondergaande zon.

In Gramsbergen bezoek ik het bezoekerscentrum waar twee oude dametje de grootste moeite hebben om de kassa te bedienen en me een kaartje te verkopen maar warempel, het lukt. Van een van de oma’s krijg ik een bak thee met koek, terwijl de andere met veel technisch vernuft de film over de rivier de Vecht aan de praat probeert te krijgen. Na enige tijd krijg ik beeld en een paar minuten later lukt het zelfs geluid erbij te krijgen. Een wonderbaarlijk interessante film en boeiend museum, zeker de moeite van het bezoek waard om meer te weten te komen over deze streek en de rivier de vecht. De rivier ontspringt in Darfeld in Duitsland en loopt tot Zwolle. Vroeger werd ze bevaren met speciale schepen (Zompen) met weinig diepgang die onder andere Bentheimer zandsteen richting Nederland vervoerden.

Na mijn bezoek inkopen gedaan voor diner, (wat een geluk, de cesarsalade was in de aanbieding!) en de laatste kilometers naar de camping. Opnieuw een hartelijk ontvangst en allemaal lieve mensen. Ik krijg pasta aangeboden van een mede-kampeerster, maar heb net mijn salade op. Er wordt een man op me afgestuurd door zijn vrouw om een praatje te maken (zij had van me gehoord dat ik het Pieterpad loop en dat heeft haar man in een ver verleden ook gedaan). En ik breng met één van mijn scheerlijnen een vrouw ten val, die niet eens boos wordt maar er wel om kan lachen. De mensen zijn hier vriendelijk, rustig en maken een gelukkige en tevreden mooi indruk.

Dag 8 Ane - Ommen 34K

Weer uitgerust wakker geworden en eerst maar eens lekker gegeten. Ik had een koelkastje tot mijn beschikking, dus een lekker koud sappie en vanillepudding. Bak koffie en een broodje erbij om het feest compleet te maken.

Eerst maar eens naar Hardenberg gelopen waar ik om 12:00 afgesproken heb met Anne op het bankje voor de Stephanuskerk. Ik was wat eerder dus had tijd voor een appeltaartje van de Lidl, lekker! Daarna zag ik Annemarie na een week weer, echt fijn om de komende dagen weer samen te lopen!! Ik heb ontdekt dat ik goed alleen kan zijn, maar met z’n tweeën is toch echt wel beter!

Redelijk makkelijk zijn de 34 kilometers naar Ommen afgelegd en daar staan we op een leuk trekkersveldje op een familiecamping. We hebben lekker ons bedje opgeschud, kostje opgepeuzeld en ‘s avonds nog ff een bak koffie in het restaurant gedaan. Daarna heerlijk geslapen.

Dag 9 Ommen - Hellendoorn 28K

Als we wakker worden en de tent openslaan, zit er palmboom ons neus een ijsvogeltje, dat is een goed begin! We nemen afscheid van Ommen. Annemarie heeft hier jarenlang op de camping gestaan met haar ouders, bekend terrein dus voor haar. We lopen via de Lemelerberg, over de hei en door bos. Best nog veel klimmen en dalen, over een fantastisch mooie route! Daarna naar Hellendoorn en Hellendoornseberg. Onderweg spotten we veel nieuwe plantensoorten en langzaam krijgt Anne gelukkig ook de smaak te pakken van het plantjes kijken. Uiteindelijk komen we vermoeid aan op een natuurcamping een stukje voorbij Hellendoorn. Een basic camping, gezelligen mensen, maar geen stroom en een koude douche. Het gaat vanavond regenen, en omdat we een klein tentje hebben waar de tassen eigenlijk niet in de binnentent passen, zetten we onze spullen in een soort Zweedse open hut die op de camping staat. Als we net gegeten hebben, komt er een super dreigende lucht en begint het hard te waaien. We checken of de tent stevig staat, en nemen onze intrek in de schuilhut, waar we de harde regen bekijken onder het genot van een zelfgezette bak oploskoffie terwijl we heerlijk een boekje lezen. Als het tussen de buien droog is, is het ff snel tanden poetsen en de tent in, waar we ‘s nachts regelmatig wakker worden van een hoosbui op ons tentje, maar het blijft binnen prima droog, gelukkig!

Dag 10 Hellendoorn- Holten 17K

De tent zeiknat, maar we worden wakker van de zon in een strakblauwe lucht, dus alles droogt lekker snel. Zo is het geen straf om af en toe een harde regenbui te hebben, als daarna de zon weer doorbreekt. Onze buurvrouw was al vroeg op, zij loopt ook het Pieterpad, maar doet vandaag 2 etappes. Onze andere buren zijn een jong gezin, waarvan de langharige vader duidelijk het onderspit delft onder zijn vrouw en kinderen. “Ok casper, ik houd mijn mond wel weer” is het antwoord van de vader tegen zijn zoontje van 4 die weer een grote bek tegen zijn vader opzet. We gniffelen achter onze vuistjes “je krijgt er zoveel voor terug!”

Wij gaan het vandaag bij 1 etappe houden, dus doen lekker rustig aan. Opnieuw een mooie route door bos (waar we lekgestoken worden door de muggen) en de hei.

Lekker op tijd komen we aan op de camping een stukje voorbij Holten. De eigenaar is er niet, maar gelukkig zijn moeder wel, ze woont een boerderij verderop en zag ons langslopen. Ik voelde me een beetje bezwaard want dacht dat ze het misschien vervelend zou vinden als we op zondag haar zouden storen (we zitten tenslotte in het zwarte deel van de biblebelt) maar ze legt ons uit dat Holten en Markelo, in tegenstelling tot Rijssen, helemaal niet zo christelijk zijn. Haar zoon is vandaag zelfs naar het jaarlijkse dorpsfeest in Markelo en ze durf niet te beloven dat hij nog aanspreekbaar is als hij thuiskomt van het feest. Als het om geld gaat, wat betreft handel en werk zitten de Rijssenaren en Holtenaren op één lijn, maar wat betreft de Leer zeker niet. Ook hier geldt dat de plek waar je geboren wordt, de grootste voorspellende waarde heeft voor óf en zo ja, welk geloof je aanhangt. Er is zelfs een strijd geweest of de appie nou wel of niet op zondag open mag (en Nederland zou Nederland niet zijn als er geen compromis gevonden zou worden), hij is nu open van 13:00-17:00. Hier zijn we maar wat blij mee, want anders hadden we niets te eten vanavond. We koken een heerlijk kostje pasta die we wegspoelen met een flesje wijn. Daarna lekker relaxen en een boek lezen en vervolgens tanden poetsen (wat niet ongemerkt gaat, want naast het toiletgebouwtje staat een een caravan met een vrouwtje met drie honden die elke keer als we voorbij lopen, als een gek gaan blaffen) en vervolgens lekker het mandje in.

Dag 11 Holten - Vorden 29K

We worden wakker van de zon, opnieuw strakblauwe lucht. We werken ons ontbijtje naar binnen en laten de tent zo goed mogelijk drogen. Vóór tienen zijn we op pad. Omdat het gisteren niet zo ver was, gaat het nu vrij makkelijk. De eerste etappe tot Laren zit er vrij snel op. Door collega Jan was ik getipt over een goede bakker in Laren, en inderdaad: heerlijke koffie en gebakjes die ons de kracht geven voor de tweede etappe.

Onderweg spotten we weer wat nieuwe plantensoorten die ik nog niet eerder had gezien, heb begint steeds leuker te worden, naarmate we meer soorten herkennen.

De tweede etappe loopt tot Vorden. Bij aankomst op de “camping”; vier plekjes voor caravan of camper en wat plekjes voor een klein tentje, zetten we snel het tentje op, zodat tie kan drogen. Helaas gaat Anne al weer naar huis, ik loop nog mee naar het station om haar af te zetten. Een dieselboemeltje (ik wist niet dat dat nog bestaat in Nederland) neemt mijn vrouwtje weer mee, ik sta er weer alleen voor, ik ga het gezelschap wel weer missen.

Om mijn verdriet te vergeten, trakteer ik mezelf op friet met frikandel en wat biertjes in het dorp. Daarna stiefel ik naar de tent, zet nog een sterke bak koffie, ga lekker douchen en naar bed.

Dag 12 Vorden -Zelhem 23K

Eerst lekker op m’n gemak een boekje gelezen, terwijl alles staat te drogen. Ik maak nog een babbel met de buurman en half 11 vertrek ik. Eerst langs kasteel Vorden, mooi plekkie! Daarna weer langs akkers en door bos. Op sommige stukken staat de route niet helemaal goed aangegeven, dus ik ben meerdere malen verdwaasde wandelaars tegengekomen die met hun boekje in de hand en een angstige blik in de ogen aan mij de weg vragen. Ik heb de gps route op de telefoon, dus bij twijfel pak ik die er even bij en dan komt het wel goed.

Nog even de avondkoekoeksbloem, roze winterpostelein en robertskruid (die zowel roze als wit kan zijn) gespot en verder vooral genoten van de wandeling. Ik ben inmiddels over de helft van het Pieterpad.

In Zelhem beland ik op een terrasje voor een goede koffie, doe even wat boodschapjes voor het avondeten en loop door naar de camping. Echt een prachtplekkie, gemoedelijke boerencamping met een heel vriendelijke eigenaresse die een koud biertje voor mij uit haar kelder tovert, waar ik even lekker voor ga zitten. Daarna spoel ik mijn kleren uit, er is hier een mooie waslijn die nog even in de zon staat, dus hopelijk is alles droog straks. Daarna werk ik een maaltijd salade naar binnen, een halve liter yoghurt en koffie met koekjes.

Nog even de administratie bijwerken en alle taken zitten er weer op, wandelvakantie is nog best hard werken…

Dag 13 Zelhem - stokkum 21K

Vanmorgen werd ik wakker door een terminale hoestbui, niet van mezelf, maar van de buurman.

Ik ben uit bed gegaan, heb gegeten, mijn tanden gepoetst en met ongeveer iedereen van de camping gepraat. De terminale buurman bleek samen met zijn vrouw het Pieterpad te “lopen”. Althans, mevrouw loopt en meneer volgt met de camper. Hij zorgt ervoor dat ‘s middags de thee klaarstaat voor zijn vrouw en verder is hij voornamelijk bezig met roken. Verder staan er nogal wat Pieterpad lopers en fietsers op de camping, die allemaal even hun verhaal kwijt willen en willen vertellen hoe stoer ze me vinden om alles met tent en lopend te doen.

Als ik even later de afwas sta te doen (1 beker en 1 mes) hoor ik mijn buurman zeggen “hé, hier liggen twee sleutels, iemand heeft ze verloren, diegene zal wel balen”. Ik kijk naar de sleutels, en verrek die zijn van mij; de huissleutels die blijkbaar gisteren bij het douchen uit mijn zak zijn gevallen. Als ik een aanleg had gehad om in bovennatuurlijke zaken te geloven, zou ik hebben gedacht “dat kan geen toeval zijn”, maar nu denk ik “wat toevallig”.

Het gaat warm worden vandaag, ik ben dus met een nog natte tent op weg gegaan, om 9 uur vertrokken. De eerste twee uur ging prima, een aardige ruk gedaan voor het echt warm wordt. Ff rusten bij een “rustwat” punt, waar ik zelf koffie kan maken (voor zover je met Senseo over koffie kan praten). Er zit al een stel fietsers die ergens tussen Leiden en Amsterdam wonen. Ze vertellen over hun vakantie; een weekje Landal Green parks, wat ze ook precies zo uitspreken als je het schrijft, gezellige mensen.

Daarna slaat de warmte toe en tot overmaat van ramp mis ik een afslag, waardoor ik in de volle zon ongeveer 2 kilometer door hompen gemaaid gras moet lopen. Ik mis Braamt, waar ik eigenlijk wilde stoppen.

Ik ploeter door via Zeddam (waar ik op een bankje voor de COOP een toetje naar binnenwerk, en maak een nieuw plan. Dan maar naar de camping in Stokkum, onderweg heb ik zelfs geen zin meer in mijn plantenzoektocht, maar kan alleen nog maar aan een koude douche denken.

Ternauwernood haal ik de camping, gooi m’n tas af en stap onder een koude douche.

Nu ben ik weer helemaal opgeladen en zit bij eetcafé ‘t Klaphek m’n dag te evalueren onder het genot van zalm-schol rolletjes en een koude pint. Ik bedenk me dat ik morgen minder ver hoef te lopen, omdat ik vandaag mijn afslag heb gemist, zoals Cruijff al zei……

Dag 14 Stokkum - Millingen 17K